Ο Ηλίας Τομαράς δεν γεννήθηκε στη Χαλκίδα, αλλά αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον μπασκετικό κόσμο της πόλης. Ήρθε στην ομάδα όταν ήταν στα ντουζένια της, έζησε πολλές καλές αλλά και άσχημες στιγμές. Είδε από πρώτο μάτι την επιτυχία αλλά και την καταστροφή.
Ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες παίκτες που μπορούσε στη μέρα του να κερδίσει μόνος του μια ομάδα. Έβαλε μεγάλα σουτ, από αυτά που έκριναν πολλά περισσότερα από μια απλή νίκη, δηλώνοντας πάντα παρών στις κρίσιμες στιγμές.
Πολλές φορές τα έβαζε από το…σπίτι του ξεσηκώνοντας τον κόσμο, γιατί αν κάτι το πιστεύεις πρέπει να το κάνεις εκείνη τη στιγμή!
Όλα αυτά για τον παίκτη Ηλία Τομαρά που άφησε το δικό του στίγμα στο μπάσκετ της Χαλκίδας, αλλά όπως όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος, με τον ‘μπόμπερ’ των γηπέδων να περνάει από το φετινό καλοκαίρι σε ένα άλλο πόστο, αυτό του προπονητή, αναστέλλοντας την αγωνιστική του…λειτουργία. Και λέμε αναστέλλοντας, γιατί ο Ηλίας Τομαράς μπορεί να ανέλαβε την Αυλίδα στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας, αλλά ταυτόχρονα πήρε μαζί και το δελτίο του αφού ποτέ δεν ξέρεις…
Ο κόουτς πλέον Ηλίας Τομαράς, ‘κλείδωσε’ στο συρτάρι τα ‘θέλω’ του αθλητή και πέρασε στα ‘πρέπει’ του προπονητή, βάζοντας ως στόχο να κάνει δεύτερη καριέρα στα παρκέ, αυτή τη φορά όμως πίσω από τη γραμμή των πάγκων. Και από τη στιγμή που ο Τομαράς το έβαλε ως στόχο, μοιάζει απίθανο να μην τον πραγματοποιήσει…
Πάμε να δούμε λοιπόν την συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, με τον κόουτς να απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τη νέα του ομάδα, το πρωτάθλημα που ξεκινάει σε λίγες μέρες, αλλά και την μεγάλη του αγάπη, όπως αποκάλεσε ο ίδιος, την ΑΓΕ Χαλκίδας.
ΕΡ: Πρώτη χρονιά από άλλο πόστο πλέον, τι περιμένεις για τη νέα σεζόν που ξεκινάει σε λίγες ημέρες από την ομάδα σου;
ΑΠ: Είμαι ικανοποιημένος από την προσπάθεια των παικτών μέχρι και σήμερα. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για να παρουσιαστούμε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι πάνω στο παρκέ στα επίσημα ματς. Προσπαθώ να πετύχω το ‘πάντρεμα’ 3-4 έμπειρων παικτών που έχουμε στο ρόστερ με τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν ταλέντο άλλα όχι και μπασκετικές παραστάσεις.
ΕΡ: Ο στόχος της Αυλίδας για φέτος ποιος είναι, αν και να ξέρεις, οι αντίπαλοι σας, σας κατατάσσουν στα φαβορί…
ΑΠ: Όχι φαβορί, σε καμιά περίπτωση. Ο στόχος της Αυλίδας για φέτος είναι να σώσει την κατηγορία όσο πιο γρήγορα γίνεται, να κάνει δηλαδή ένα βήμα παραπάνω από πέρυσι και από εκεί και πέρα να παίξει ελκυστικό μπάσκετ, που να αρέσει στον κόσμο που θα έρχεται στο γήπεδο για να μας παρακολουθεί.
ΕΡ: Με τη λογική ότι η Αυλίδα είναι μια ομάδα που προσέχει τις ακαδημίες της, στόχος ίσως να είναι και η προώθηση κάποιων παιδιών από τους μικρούς;
ΑΠ: Και αυτό έχει συνάρτηση με την προηγούμενη απάντηση μου. Όσο πιο γρήγορα σώσουμε την κατηγορία, τόσο καλύτερα για όλους. Οι μικροί θα πάρουν περισσότερο χρόνο, τηρουμένων των αναλογιών, μια που μιλάμε για αντρικό πρωτάθλημα και θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα κορμό, μια βάση για τα επόμενα χρόνια, ώστε να πάμε βήμα-βήμα για το κάτι παραπάνω.
ΕΡ: Μπορεί να είσαι πρώτη χρονιά προπονητής, αλλά σίγουρα παρατηρείς χρόνια τα τεκταινόμενα στα τοπικά. Μια που η Αυλίδα όπως λες δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα φαβορί, ποιες ομάδες θεωρείς ότι θα έχουν πρωταγωνιστικές βλέψεις φέτος;
ΑΠ: Έχουν δυναμώσει αρκετές ομάδες και πιστεύω το πρωτάθλημα θα είναι και φέτος ανταγωνιστικό. Το Σχηματάρι, με το οποίο δώσαμε μια σειρά από φιλικά ματς είναι πολύ καλό και θεωρώ πως θα παίξει ρόλο στο νέο πρωτάθλημα, όπως ακόμα ο Άρης Θηβών, ο Λοκρός. Η Ερέτρια επίσης, είναι μια πολύ σοβαρή ομάδα, που μπορεί να κάνει ζημιές.
ΕΡ: Ποιες είναι εκείνες οι προϋποθέσεις, ώστε μετά από κάποιο διάστημα η Αυλίδα να μπορεί να παίξει ρόλο πρωταγωνιστή στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ;
ΑΠ: Το καλό είναι πως στην Αυλίδα δεν λείπει η όρεξη για δουλειά και οι φιλοδοξίες. Από εκεί και πέρα, πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε ένα ξεκάθαρο πλάνο, που να μπορεί μετά από 2-3 χρόνια να μας έχει δώσει ένα κορμό παικτών πάνω στους οποίους με λίγες προσθήκες να χτίσουμε μια ομάδα ανταγωνιστική ακόμα και για την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Αλλιώς, όχι μόνο για την Αυλίδα αλλά για την οποιαδήποτε ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί, θα πρέπει διαρκώς το χέρι να μπαίνει βαθιά στην τσέπη και να φέρνεις έτοιμους παίκτες που να μπορούν να σε ανεβάζουν κατηγορίες.
ΕΡ: Τελικά, μετά από λίγους μήνες στους πάγκους, τι διαλέγεις, παίκτης ή προπονητής, που υπάρχει η μεγαλύτερη πίεση;
ΑΠ: Σίγουρα 100-0 παίκτης. Αλλά και η προπονητική με εξιτάρει, είναι ένα νέο κίνητρο για μένα, το πως θα μπορέσεις να μεταδόσεις τις εμπειρίες σου, αυτά που έχεις μάθει στις σχολές προπονητών, πως θα περάσεις στους παίκτες τη σωστή νοοτροπία και το ομαδικό πνεύμα. Είναι μεγάλη πρόκληση για μένα, δεν θέλω να είμαι περαστικός από το χώρο, θέλω να ακολουθήσω την προπονητική, θέλω να πετύχω.
ΕΡ: Η απόσυρσή σου από την ενεργό δράση ήταν μια προσχεδιασμένη απόφαση, είχε να κάνει με προβλήματα τραυματισμών οπότε είπες να βάλεις ένα στοπ;
ΑΠ:Σίγουρα έπαιξε το δικό του ρόλο ο τραυματισμός. Ταλαιπωρήθηκα τα 4 τελευταία χρόνια και είχα πάρει την απόφαση πως κάποια στιγμή πρέπει να το φτιάξω. Είχα στο μυαλό μου την προπονητική και τώρα θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να αλλάξω σελίδα, αν και δεν σου κρύβω πως το δελτίο μου ανήκει πλέον στην Αυλίδα, οπότε δεν αποκλείω κάποια στιγμή να με δείτε και πάλι ως ενεργό παίκτη!
ΕΡ: Πάμε τώρα στα δύσκολα. Κεφάλαιο ΑΓΕΧ. Εσύ προπονητής σε ομάδα Α’ ΕΣΚΑΣΕ και την ΑΓΕΧ δεν θα την βρεις μπροστά σου, όχι γιατί παίζει σε Εθνική κατηγορία, αλλά επειδή είναι ακόμα πιο χαμηλά.
ΑΠ: Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Η ΑΓΕΧ είναι αυτονόητο πως έπρεπε να είναι στις μεγάλες Εθνικές κατηγορίες. Δεν τις αξίζει αυτή η πορεία. Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα ξεκινάει και τελειώνει στο διοικητικό κομμάτι. Δεν θα μπω στη διαδικασία να πω ονόματα, αλλά και μόνο το γεγονός της άποψης που έχει ο κόσμος για συγκεκριμένα πρόσωπα που διοίκησαν την ομάδα αρκεί. Έγινε απίστευτα κακή διαχείριση και η ομάδα έφτασε εδώ που είναι τώρα. Αυτή η ομάδα πάντως, ακόμα και τώρα δεν παύει να είναι ένα μεγάλο μπασκετικό κεφάλαιο, δεν παύει να είναι η ομάδα της καρδιάς μου!
ΕΡ: Εσύ τόσα χρόνια στην ομάδα και βλέποντας το κακό να έρχεται, δεν είπες την άποψή σου, ακόμα και αν δεν σου ζητήθηκε;
ΑΠ: Ασφαλώς και το έκανα, η απάντησή τους όμως ήταν πάντα στερεότυπη, να υποστηρίζεις την ομάδα, να βοηθάς τους συμπαίκτες σου, με λίγα λόγια, ήθελαν να πας με τα νερά τους. Αυτή ήταν η πορεία τους, αυτή όμως και η κατάληξή τους.
ΕΡ: Φτάνοντας λοιπόν το μπάσκετ της Χαλκίδας στο σημείο μηδέν, τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει για να δούμε επιτέλους μια άσπρη μέρα;
ΑΠ: Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, πρέπει να ασχοληθούν με την ομάδα άνθρωποι που να είναι γνώστες και παράλληλα αγνοί. Υπάρχουν άνθρωποι στο μπάσκετ της πόλης που ο κόσμος της Χαλκίδας δεν θέλει ούτε να τους βλέπει. Να ασχοληθούν άνθρωποι που θα τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη του αθλήματος, να δημιουργήσουν σωστές ακαδημίες, όχι για να πάρουν τα λεφτά αλλά για να βοηθήσουν τους νεαρούς παίκτες να στελεχώσουν και πάλι μετά από χρόνια τη μεγάλη ομάδα. Άνθρωποι, που θα θέλουν να προσφέρουν στο άθλημα και στην πόλη τους. Σήμερα όπως είναι τα πράγματα στη Χαλκίδα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να δουλέψεις με μικρά παιδιά. Οι καλοί Χαλκιδέοι παίκτες είναι πλέον μεγάλοι σε ηλικία, μετά υπάρχει μεγάλο κενό, αφού ακόμα και οι μικροί που βγήκαν τα τελευταία χρόνια (Ντουζίδης, Περσίδης, Τάρλας) έφυγαν από την πόλη.
Ακόμα και 4-5 έτοιμους παίκτες να πάρεις, δεν έχεις τη δυνατότητα να τους πλαισιώσεις με μικρούς αυτή τη στιγμή. Χρειάζεται δουλειά και υπομονή, τίποτα άλλο.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΤΟΜΑΡΑ
Ο νέος κόουτς της Αυλίδας είναι γεννημένος το 1980 και σε αντρικό επίπεδο αναλαμβάνει πόστο για πρώτη φορά ξεκινώντας από τα βαθιά.
Ως προπονητής της Αυλίδας, θα έχει το γενικό πρόσταγμα της μεγάλης ομάδας, ενώ μαζί με τον Νικ.Φραγκούλη θα εργαστούν και σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου.
Ο Ηλίας Τομαράς έχει όμως μεγάλη καριέρα ως παίκτης. Ξεκίνησε από τον Αρίωνα, η επόμενη ομάδα του ήταν ο Αμύντας, για να επιστρέψει και πάλι στον Αρίωνα στη Β’ Εθνική.
Έπειτα πήγε για ένα χρόνο στον Φαίακα Κέρκυρας για να κάνει την τρίτη του επιστροφή στον Αρίωνα!
Ακολούθησε η ΑΓΕ Χαλκίδας, με την οποία συνέδεσε το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ομάδας στην Α2.
Μετά από 4 χρόνια, μετακόμισε στον Πανερυθραϊκό (Α2), για να ακολουθήσουν η Ολυμπιάδα Πατρών (Α2), η Νήαρ Ηστ (Α2) και η 2η επιστροφή του στη Χαλκίδα, αυτή τη φορά ως παίκτης του Γ.Σ.Χαλκίδας με τον οποίο ανέβηκε στη Β’ Εθνική.
Μετά τον Γ.Σ.Χαλκίδας αγωνίστηκε στον Δούκα (Β’ ΕΘνική) για να κλείσει (;) την καριέρα του στον Κάδμο πέρυσι και στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.
