ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ο Θανάσης Κατσούλας είναι από εκείνους τους παίκτες που χαρακτηρίζονται ως κοινής αποδοχής. Πολύ δύσκολα θα βρεις κάποιον που θα αμφισβητήσει τα προσόντα του, ακόμα σπανιότερα θα βρεθεί κάποιος που θα αμφισβητήσει το ακέραιο του χαρακτήρα του.
Έχει το προνόμιο να έχει μόνο φίλους και γνωστούς και το μοναδικό που μπορεί κάποιος να του αμφισβητήσει είναι την…ηλικία του. Όχι γιατί μεγαλοδείχνει, αλλά επειδή όταν σου λέει πως είναι 34, σκέφτεσαι πόσα χρόνια τον βλέπεις μέσα στα γήπεδα και μόνο τότε συνειδητοποιείς, πως περνάνε τα χρόνια…
Ο Κατσούλας, που αν υπήρχε στατιστική υπηρεσία θα μπορούσε να μας απαντήσει αν τα ματς που έχει δώσει στην καριέρα του έχουν τέσσερα ψηφία, παίζοντας σε όλες τις βαθμίδες στις ομάδες που αγωνίστηκε, προχωράει σήμερα σε κάτι σπάνιο όλα αυτά τα χρόνια που τον γνωρίζω.
Δίνει μια συνέντευξη, που μπορεί να είναι και η πρώτη του, όχι γιατί δεν το άξιζε στο παρελθόν αλλά επειδή λόγω σεμνότητας δεν ήθελε ποτέ να μιλάει για τον εαυτό του.
Και επειδή, οι άνθρωποι που τα κρατάνε μέσα τους συνήθως ξεσπούν μια και καλή, ο άλλοτε νεαρός και ελπιδοφόρος και σήμερα έμπειρος παίκτης της Αυλίδας, μιλάει για όλους και για όλα!
Αποκαλύπτει πως τώρα που περνάνε τα χρόνια σκέφτεται και το τέλος της καριέρας του που όπως λέει θέλει να το συνδυάσει με την παρουσία της ομάδας του χωριού του, της Αυλίδας στη Γ’ Εθνική ώστε να κλείσει εκεί και με τον καλύτερο τρόπο την παρουσία του στα γήπεδα!
Ο Κατσούλας κάνει μια 20ετη αναδρομή στο μπάσκετ οπότε όπως είναι φυσιολογικό επιλέγει καλές και κακές 
στιγμές που τον σημάδεψαν, έχοντας παίξει σε 11 διαφορετικές ομάδες, ξεκινώντας από τον Φιλαθλητικό και φτάνοντας μέχρι τον Ηλυσιακό, τον Ιωνικό, τον Έσπερο Καλλιθέας, τον Κάδμο, τη Χαλκίδα και ασφαλώς την Αυλίδα, έχοντας μεταξύ άλλων κερδίσει 4 ανόδους σε Β’ και Γ’ Εθνική.
Παρακάτω λοιπόν θα διαβάσετε για τους καλύτερους προπονητές στην καριέρα του, για τη…χορτόσουπα που έτρωγαν οι παίκτες της Χαλκίδας στη Β’ Εθνική, για τον Μανωλόπουλο που δεν του έδινε το δελτίο και για πολλά άλλα γεγονότα που τον σημάδεψαν όλα αυτά τα χρόνια.
Πάμε λοιπόν…
ΕΡ: Καλά, δεν βαρέθηκες, πόσα χρόνια παίζεις μπάσκετ;
Θ.Κ.: ‘Έλα ντε…Όχι αντέχω ακόμα. Παίζω από τα 14, αισίως έφτασα τα 34 οπότε μιλάμε για μια γεμάτη 20ετία’.
ΕΡ: 20 χρόνια γεμάτα μπάσκετ, με πολλά, πάρα πολλά παιχνίδια. Ξεχωρίζεις κάποια απ’ αυτά αν επιχειρήσεις να κάνεις ένα φλας-μπακ στην καριέρα σου;
Θ.Κ.: ‘Ξεχωρίζω τη χρονιά που πήγα στον Ηλυσιακό όταν κάναμε 14-0 σερί και είχα βασικό ρόλο στην ομάδα. Εκείνη τη χρονιά ήταν το τέλειο κλίμα. Πολύ καλά παιδιά, εξαιρετικοί παίκτες, όπως για παράδειγμα ο Περπέρογλου, δεν είναι τυχαίο που την επόμενη χρονιά οι μισοί πήγαν σε ομάδες Α1. Για μένα αυτή η χρονιά ήταν και εκείνη που έμαθα μπάσκετ με προπονητή τον Κουφό’.
‘Με ζήτησε ο Έσπερος στη Β’ Εθνική και ο Μανωλόπουλος δεν μου έδινε το δελτίο από τον Φιλαθλητικό’
ΕΡ: Εσύ από την πλευρά σου έφτασες ποτέ σε αυτό σημείο, να αισθάνεσαι πως μπορείς να κάνεις το μεγάλο άλμα;
Θ.Κ.: ‘Αν κάποια πράγματα τα είχα κάνει διαφορετικά στην καριέρα μου πιστεύω πως ναι. Στον Ηλυσιακό ήμουν 
και άτυχος όμως, γιατί είχα ένα σοβαρό τραυματισμό, κάταγμα στον αστράγαλο, που με άφησε έξω για μεγάλο διάστημα. Όταν γύρισα στη δράση, είχα άλλα προβλήματα. Δεν με άφηνε ο Μανωλόπουλος να φύγω! Έχω περάσει και τέτοια…Γύρισα στη Χαλκίδα καθότι ήμουν με υποσχετική, με ζήτησε ο Έσπερος στη Β’ Εθνική και ο Μανωλόπουλος δεν μου έδινε το δελτίο από τον Φιλαθλητικό. Μου έκοψε τα πόδια. Ξέρεις τι είναι, να είσαι από τραυματισμό, να σε ζητάει ομάδα και να μην σε αφήνουν να παίξεις μπάσκετ; Έπαθα κατάθλιψη, για ενάμιση χρόνο δεν ακούμπησα μπάλα τότε…’
‘Θέλω να κλείσω την καριέρα μου με την Αυλίδα στη Γ’ Εθνική’
ΕΡ: Πάμε λίγο στο τώρα. Είσαι για δεύτερη σερί χρονιά στην Αυλίδα, τρίτη συνολικά με μια μεσολάβηση στον Κάδμο. Να υποθέσω πως εκεί θέλεις να κλείσεις και την καριέρα σου;
Θ.Κ.: ‘Ναι έτσι θέλω να γίνει. Αν θα κάνουμε φέτος μια καλή χρονιά, που είμαι σίγουρος πως θα κάνουμε καθώς πιστεύω στα παιδιά αλλά και στον προπονητή και αν αυτή η πορεία της ομάδας συνοδευτεί κάποια στιγμή και από την άνοδο στη Γ’ Εθνική, θα ήθελα να κλείσω κάπως έτσι την καριέρα μου, με μια άνοδο σε Εθνική κατηγορία με την ομάδα του χωριού μου…’
‘Ο Λιόγας την 1η χρονιά του Γυμναστικού στη Γ’ Εθνική και κυρίως ο Καλογήρου τη χρονιά της ανόδου, μπορούσαν να πάρουν από τον κάθε παίκτη το 100%’.
ΕΡ: Έχεις παίξει όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες παιχνίδια, έχεις συνεργαστεί με δεκάδες προπονητές και συμπαίκτες. Ποιους θα ξεχώριζες απ’ όλα αυτά τα χρόνια;
Θ.Κ: ‘Αναμφίβολα ο Λιόγας την 1η χρονιά του Γυμναστικού στη Γ’ Εθνική και κυρίως ο Καλογήρου τη χρονιά της ανόδου. Μπορούσαν να πάρουν από τον κάθε παίκτη το 100%. Μπορούσαν από τον παίκτη που θα έμπαινε μέσα για ένα λεπτό να του πάρουν το 100%, ήταν απίστευτοι. Εμένα με βοήθησαν πάρα πολύ. Πίστευαν σε μένα και μου το έδειχναν διαρκώς. Ως συμπαίκτες, αναμφίβολα ο Μίλαν (Γέρεμιτς), πολύ καλός παίκτης και ακόμα καλύτερος άνθρωπος, ο τωρινός μου προπονητής Ηλίας Τομαράς και ως φίλοι και συμπαίκτες ο Γκρινιάρης, ο Παρδακάς, ο Πανταζής…’
‘Τι να σου πω τώρα, πως από τον πρώτο μισθό παίρναμε έναντι; Εμένα μου είπαν δεν θα πάρεις καθόλου λεφτά γιατί δεν έχουμε. Τα παιδιά που είχαν έρθει στην ομάδα, έτρωγαν για γεύμα χορτόσουπα! Δύο μέτρα παιδιά έτρωγαν χορτόσουπα για κύριο φαγητό!’
ΕΡ: Μιλήσαμε για καλές στιγμές με ωραίες αναμνήσεις. Αρνητικές στιγμές υπήρξαν;
Θ.Κ.: ‘Όταν πριν από 5-6 χρόνια γύρισα από τη Φιλαδέλφεια για να βοηθήσουμε όλοι μαζί τον Γυμναστικό ήταν η 
χειρότερη στιγμή μου. Όχι τόσο αγωνιστικά όσο διοικητικά. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος σκέψης τους για το μπάσκετ. Ο μόνος που βοήθησε ήταν ο Κολτσιδόπουλος. Ο άνθρωπος όμως έβαλε πολλά λεφτά την πρώτη χρονιά και δικαιολογημένα κουράστηκε. Στη χρονιά της Β’ Εθνικής όλοι οι Χαλκιδέοι ρίξαμε τις απαιτήσεις μας για να έρθουν παίκτες με μεταγραφή και να μας βοηθήσουν να ανέβουμε κατηγορία. Τι να σου πω τώρα, πως από τον πρώτο μισθό παίρναμε έναντι; Εμένα μου είπαν δεν θα πάρεις καθόλου λεφτά γιατί δεν έχουμε. Τα παιδιά που είχαν έρθει στην ομάδα, έτρωγαν για γεύμα χορτόσουπα! Δύο μέτρα παιδιά έτρωγαν χορτόσουπα για κύριο φαγητό! Κάποια άλλα παιδιά όπως ο Λάππας, ο Παρδακάς, ο Εκινέ δεν είχαν καθόλου λεφτά και τους έδινα φαγητό εγώ στο Mostar, ενώ και ο Δημήτρης Κακάτσος είναι άξιος αναφοράς δίνοντας λεφτά και φαγητό στα παιδιά…
Και μετά από 3 μήνες άφησαν την ομάδα στο έλεος του Θεού…Τη στιγμή μάλιστα, που μετά τη φυγή του Εκινέ συσπειρωθήκαμε και κάναμε σπουδαίες νίκες…Το αποτέλεσμα εκείνης της χρονιάς, αντί να ανέβουμε ήταν να πέσουμε κατηγορία και να διαλυθεί η ομάδα. Είναι κρίμα να μην υπάρχει στη Χαλκίδα μια ομάδα που να αντιπροσωπεύει την πόλη’.
‘Αν φτιάχναμε μια ομάδα πριν από 5 χρόνια με τα παιδιά που βγήκαν από τη Χαλκίδα ήμασταν στάνταρ Β’ Εθνική και με πρωταγωνιστικό ρόλο’
ΕΡ: Εσύ που πιστεύεις ότι αντιστοιχεί το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι η Χαλκίδα δεν έχει ομάδα σε υψηλές Εθνικές κατηγορίες;
Θ.Κ.: ‘Ακόμα το ψάχνω, αλήθεια σου λέω δεν ξέρω. Είναι τα λεφτά; Αν ναι, πως βρέθηκαν στην Α1 με τον Ίκαρο. Αν φτιάχναμε μια ομάδα πριν από 5 χρόνια με τα παιδιά που βγήκαν από τη Χαλκίδα ήμασταν στάνταρ Β’ Εθνική και με πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης υστερήσαμε για χρόνια στις υποδομές. Σε αυτό απ’ ότι ξέρω πάντως το έχουμε βελτιώσει αισθητά. Ξέρω και ξεχωρίζω για τη δουλειά του τον Παναγιώτη Μιχαήλ, πολύ καλός και σοβαρός προπονητής, με έργο τα τελευταία χρόνια’.
ΕΡ: Τη χρονιά του Ίκαρου στη Χαλκίδα εσύ αν θυμάμαι καλά ξεκίνησες προετοιμασία. Τι έγινε και σταμάτησες;
Θ.Κ.: ‘Είναι αλήθεια πως ξεκίνησα, ήταν μεγάλο κίνητρο για μένα έστω και προετοιμασία να κάνω με μια ομάδα Α1. Τα έβαλα κάτω όμως, είδα πως δεν μπορούσα να συνδυάσω κάποια πράγματα, έδωσα προτεραιότητα σε οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις και σταμάτησα. Μαζί με μένα τότε, είχε γίνει κρούση και στους Κουτσογιάννη και Πανταζή. Ο Κώστας αν θυμάμαι καλά διαφώνησε στο οικονομικό, ο Πανταζής ήταν πολύ άτυχος γιατί ξεκίνησε και τραυματίστηκε σοβαρά με αποτέλεσμα να χάσει όλη τη σεζόν’.
‘Πάντα με το συναίσθημα. Και φέτος έκλεισα στην ομάδα με το συναίσθημα. Όταν συμφώνησα με τον Αντρέα και τον Ηλία ακόμα δεν είχε κλείσει κανένας!
ΕΡ: Έχεις όπως είπες 20 χρόνια στα γήπεδα. Εγώ σε θυμάμαι τα πρώτα χρόνια που το μπάσκετ το έβλεπες περισσότερο με το συναίσθημα. Εξακολουθείς στο ίδιο μοτίβο ή τα βλέπεις πλέον λίγο πιο ψυχρά και ουδέτερα;
Θ.Κ: ‘Πάντα με το συναίσθημα. Και φέτος έκλεισα στην ομάδα με το συναίσθημα. Όταν συμφώνησα με τον Αντρέα (Ιωαννίδης) και τον Ηλία (Τομαράς) ακόμα δεν είχε κλείσει κανένας! Πάντα με το συναίσθημα δεν αλλάζω εγώ…Φέτος να ξέρεις ότι είχα πολύ καλύτερες οικονομικές προτάσεις αλλά έμεινα τελικά στην Αυλίδα’.
‘Μπορούμε ακόμα και την άνοδο στη Γ’ Εθνική να πάρουμε. Και αν δεν τα καταφέρουμε, να ξέρεις ότι η ομάδα έχει πλάνο τριετίας, δεν φτιάχτηκε για μια χρονιά’.
ΕΡ: Φέτος ποιος είναι ο στόχος της Αυλίδας; Σε ρωτάω, γιατί προηγουμένως μίλησες ακόμα και για Γ’ Εθνική…
Θ.Κ.: ‘Πρώτος στόχος είναι να γίνουμε καλή ομάδα, να παίξουμε καλό μπάσκετ. Μέσα από τη δουλειά θα προκύψει και το ανάλογο αποτέλεσμα. Φέτος είμαστε 3 μεγάλοι σε ηλικία παίκτες και όλοι οι υπόλοιποι είναι μικροί και ταλαντούχοι. Αν δέσουμε ως ομάδα μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Μπορούμε ακόμα και την άνοδο στη Γ’ Εθνική να πάρουμε. Και αν δεν τα καταφέρουμε, να ξέρεις ότι η ομάδα έχει πλάνο τριετίας, δεν φτιάχτηκε για μια χρονιά.
Φέτος το πρωτάθλημα θα είναι πολύ δυνατό. Υπάρχουν ομάδες που μπορούν να κερδίσουν τον οποιοδήποτε αν βρεθούν σε καλή μέρα’.
Παναγιώτης Νικολάου
