Από την ίδρυση του το 1985 μέχρι σήμερα πέρασαν 32 χρόνια. Δεν τα λες και λίγα για μια τοπική ομάδα που τα περισσότερα απ’ αυτά έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο όπου και αν αγωνίστηκε.
Στο Σχηματάρι αγαπούν το μπάσκετ. Για την ακρίβεια, το αγάπησαν πριν την έκρηξη του ’87 όταν εκτοξεύτηκε ο αριθμός των συλλόγων στην Ελλάδα.
Ο Ερμής πέρασε σχεδόν τα μισά χρόνια της ιστορίας του στο ανοιχτό γήπεδο, λίγα μέτρα μακριά από το κλειστό που ολοκληρώθηκε το 2001 και που ήταν η αφετηρία για την αγωνιστική ανάταση της ομάδας.
Με παράγοντες-ήρωες που τα έκαναν όλα και εξακολουθούν να προσφέρουν στην ομάδα όπως ο Χρήστος Κικίδης, ο Αντώνης Κανέλλος, ο Κώστας Λυμπέρης και ο Σπύρος Δημαντώνης, με παίκτες που για εκείνους ο Ερμής ήταν όπως λέμε Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, που και αυτοί ακόμα και σήμερα έβαλαν το λιθαράκι για την τέταρτη άνοδο της ομάδας στη Γ’ Εθνική, όπως ο Κώνστας, ο Φλώτσιος, ο Κολοβός αλλά στην πορεία και ο Γυφτονικολος που έγινε ένας γνήσιος Σχηματαριώτης!
Αλλά ας πάμε στο σήμερα με λίγο…από χθες.
Ο Ερμής πριν από 4 χρόνια βρέθηκε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Σε διοικητικό επίπεδο οι παλιοί παράγοντες αποφάσισαν να κάνουν στην άκρη και να δώσουν τα κλειδιά της ομάδας στη νέα γενιά.
Ο μόνος όρος που έθεσαν στη νέα διοικητική ομάδα ο Κικίδης με τον Κανέλλο ήταν να μην αφήσουν ποτέ την ομάδα να πέσει κάτω από την Α΄τοπική κατηγορία!
Αν δεν γίνονταν με επιτυχία αυτή η μετάβαση ίσως σήμερα να μιλάγαμε σε διαφορετική βάση.
Ο Θάνος Καμινιώτης ανέλαβε ρόλο προέδρου και μαζί με τον Λαθήρα, τον Κορλό, τον Κικίδη, τον Αργυρό, τον Παπακυριακού και τ’ άλλα παιδιά ξεκίνησαν τον Ερμή της νέας εποχής πάντα βέβαια με την επίβλεψη των έμπειρων γιατί όπως και να το κάνουμε, ο…παλιός είναι αλλιώς!
Ο νέος Ερμής την πρώτη χρονιά της νέας εποχής τερμάτισε 5ος με το πρωτάθλημα να καταλήγει στα χέρια του Κάδμου ενώ τα δύο επόμενα χρόνια δέχθηκε δυνατά χαστούκια που ίσως άλλοι να έκαναν πίσω.
Την πρώτη χρονιά στον τελικό η άνοδος χάθηκε από τον Έσπερο Λαμίας με το πλεονέκτημα της έδρας να πάει χαμένο.
Την δεύτερη μια από τα ίδια, χωρίς πλεονέκτημα αυτή τη φορά, με την κούπα να καταλήγει στα χέρια του Λοκρού.
Ώσπου φτάσαμε στην τρίτη και φαρμακερή! Ο Ερμής έμοιαζε με τρένο στην κανονική περίοδο και ιδίως στον πρώτο γύρο, παρότι ξεκίνησε τη χρονιά με απρόοπτα που έβαζαν αναχώματα.
Οι φετινοί σταθμοί του Ερμή
Ο Βέλλιος που αποκτήθηκε για βασικός πλεϊ-μέϊκερ αποχώρησε 2 μέρες πριν την πρεμιέρα με τη Μαλεσίνα και το βάρος έπεσε στον Ξετρίχη που αποτελούσε προσωπικό στοίχημα του Τσαούση. Ο ‘μοϊκανός’ τον δικαίωσε και με το παραπάνω, βγάζοντας τα πρώτα ‘λεφτά’ της απόκτησης του την 4η αγωνιστική απέναντι στην Παναγίτσα, όταν με 6 τρίποντα οδήγησε το Σχηματάρι στο διπλό μέσα στη Χαλκίδα με 80-67!
Ματς-κλειδί και το διπλό την 9η αγωνιστική στη Θήβα επί του Άρη με 82-70. Τότε, δεν έλεγε και πολλά αυτή η νίκη καθώς ο Άρης βολόδερνε στη μέση της βαθμολογίας, αλλά στην πορεία αυτό το διπλό μέτρησε και με το παραπάνω!
Την 15η αγωνιστική το 66-57 επί της Παναγίτσας έφερε το πολυπόθητο 2-0 απέναντι σε μια ομάδα που μέχρι τότε έδειχνε ως ο βασικός διεκδικητής της ανόδου.
Στις 11 Φλεβάρη, την 17η αγωνιστική ο Ερμής έπαιξε με την ΑΓΕΧ στη Χαλκίδα κερδίζοντας πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό 75-55. Σε τέτοια ματς αδιάφορα ματς όμως, συνήθως γίνονται οι ζημιές και μια τέτοια έπαθε ο Γιάννης Λούκας που αποχώρησε με σοβαρό τραυματισμό που τον άφησε εκτός στο υπόλοιπο της σεζόν. Το rotation μειώθηκε, το ίδιο και οι λύσεις από την περιφέρεια, σε μια εποχή που ο Ερμής ξεκίνησε μια αγωνιστική ‘κοιλιά’.
Το 117-118 στην 3η παράταση μέσα στην Ιστιαία επί του Τελεθριακού σε ένα επεισοδιακό αγώνα, ήταν το μύνημα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Και αυτό φάνηκε την επόμενη αγωνιστική, όταν ο φουριόζος Άρης νίκησε στην παράταση μέσα στο Σχηματάρι με 72-81, σπάζοντας το αήττητο μετά από 20 αγωνιστικές, δημιουργώντας τα πρώτα ρήγματα.
Η συνέχεια από εκεί και πέρα είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Τσαούσης συσπείρωσε την ομάδα, το 3-0 επί της Παναγίτσας έδωσε το εισιτήριο για τον τελικό και την άνοδο επί του εντυπωσιακού Άρη Θήβας με 3-2 σε μια σειρά που θα μείνει στην ιστορία για πολλούς λόγους.
Εγώ θα σταθώ σε έναν. Τόσο κόσμο σε τοπικό αγώνα δεν έχω ξαναδεί. Τόσο πάθος, με δύο ομάδες να ζουν για αυτά τα ματς επίσης όχι. Ένα κλειστό που γέμισε ασφυκτικά μια ώρα πριν την έναρξη του τελικού. Μια εκπληκτική ατμόσφαιρα που μακάρι να ζήσουμε και στα επόμενα χρόνια.
Το τοπικό μπάσκετ ζει και βρίσκεται στα καλύτερά του. Το ίδιο και ο Ερμής Σχηματαρίου που για 4η φορά στην ιστορία του κάνει την υπέρβαση ανεβάινοντας στη Γ’ Εθνική, με την ευχή όλων να παραμείνει στο παραπάνω σκαλοπάτι για πολλά χρόνια!
Ο ΕΡΜΗΣ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ ΣΤΗ Γ’ ΕΘΝΙΚΗ
2001-02 Γ’ ΕΘΝΙΚΗ (ΠΑΡΑΜΟΝΗ)
2004-05 Γ’ ΕΘΝΙΚΗ
2006-07 Γ’ ΕΘΝΙΚΗ
2016-17 Γ’ ΕΘΝΙΚΗ
Παναγιώτης Νικολάου
