Ο Βαγγέλης Ρήγας αποτέλεσε ένα από τους παίκτες της Εύβοιας που κατάφεραν στο παρελθόν να περάσουν τα στενά όρια του νομού και να δοκιμάσουν την τύχη τους, να παίξουν με επιτυχία σε μεγάλες ομάδες.
Μέλος των Αμπελοκήπων στην τρελή τους πορεία τη 10ετία του ’90 που τους έφερε από τις τοπικές κατηγορίες στην Α1 αλλά και του εφηβικού τμήματος του Παναθηναϊκού, κατακτώντας τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας.
Ο Βαγγέλης Ρήγας, θέλησε να μιλήσει για τα τεκταινόμενα στο Ευβοϊκό μπάσκετ και εμείς παρουσιάζουμε αυτούσια την ηλεκτρονική επιστολή του:
‘Παρόλο που ο νομός μας έχει εκπρόσωπο στα σαλόνια της Α1 τη Κύμη, ομάδα που απ’ τις χαμηλές κατηγορίες λειτουργεί επαγγελματικά, μια προσπάθεια που δαπανήθηκε πολύς κόπος και χρήμα, αλλά με κανένα ευβοϊκό στοιχείο στο ρόστερ της πλέον, δεν συμβαίνει το ίδιο και στο υπόλοιπο κομμάτι του Νομού και της περιφέρειας της ΕΣΚΑΣΕ.
Στερούμεθα αθλητές που μπορούν να διακριθούν στα ψηλά πρωταθλήματα της Α1 και Α2 και γενικά έχει σταματήσει η παραγωγή παιχτών με υψηλές προσδοκίες και στάνταρ. Σε αυτή την αρνητική εικόνα μπορείς να αναζητήσεις πολλά αίτια και ευθύνες. Ενώ αναδεικνύονται προπονητές με γνώσεις και ικανότητες δεν ισχύει το ίδιο για αθλητές. Απ το μικρό πέρασμα μου στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΣΕ έχω εντοπίσει μερικά.
-Πολλές ομάδες και κυρίως απ τη Β’ και κάτω με 35άρηδες 40άρηδες πολλούς αθλητές όπου (κλέβουν) χώρο και χρόνο από νέους ταλαντούχους.
-Ομάδες οι οποίες δεν λειτουργούν με τις αρχές και τους κανόνες ενός αθλητικού σωματείου, αλλά ως οικογενειακές επιχειρήσεις.
-Μεταγραφές σε επίπεδο παιδικού ή εφηβικού μπολιάζοντας τους το μικρόβιο του επαγγελματισμού και του πρωταθλητισμού από πολύ νωρίς, ενώ το ζητούμενο είναι ο αθλητισμός και να μάθουν μπάσκετ. Αποτέλεσμα όλου αυτού, να καταστρέφουν ομάδες που αποδυναμώθηκαν χωρίς κίνητρο και ενδιαφέρον για τα υπόλοιπα παιδιά.
-Ασχολούμενοι με τη προπονητική άνθρωποι με έλλειμμα γνώσεων και ικανοτήτων.
-Παράγοντες είτε άσχετοι με αθλητισμό είτε φέρουν τη ποδοσφαιρική νοοτροπία.
-Κακός ανταγωνισμός και μποϋκοτάρισμα αθλητικών σωματείων ειδικά για τμήματα υποδομών, αντί συνεργασίας και αλληλεγγύης. Και γενικώς επιχειρείται οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντας αντί οδόντα, με αποτέλεσμα κανείς να μη πηγαίνει μπροστά και συνεχώς στην μιζέρια και την κατήφεια.
Φωτεινή εξαίρεση και παράδειγμα μίμησης αποτελεί η ομάδα της Ιτέας. Με μπροστάρη τον ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΩΡΑΙΤΗΣ μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη κάνει αυτά που θα έπρεπε να κάνουν οι υπόλοιποι και κυρίως στη Χαλκίδα. Άνθρωπος με ήθος, παιδαγωγός, σοβαρός, σεμνός και πολύ γνώστης του Μπάσκετ πρωταθλητής παίδων, εφήβων με αθλητές στα κλιμάκια των Εθνικών και μεταγραφές σε τεράστιο σύλλογο. Χωρίς μεταγραφές χωρίς χρήματα. Τα παιδιά του χωριό που έχουν όνειρα και μεράκι. Η θέση του είναι στο επιτελείο της Εθνικής στα τμήματα υποδομής αλλά για αυτό, είναι άλλοι αρμόδιοι. Ο πληθυσμός της Ιτέας είναι όσο ένα προάστιο της Χαλκίδας, αλλά κατάφερε τόσα πολλά. Όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς, σε αυτό που υστερούμε στην παραγωγή νέων ταλαντούχων αθλητών όπου στο μέλλον θα αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο εντός ή εκτός περιφέρειας είναι η οργάνωση η νοοτροπία η γνώση το μεράκι. Το υλικό πάντα υπάρχει’
