ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Δίπλα στη λέξη ‘κολλητός’ στο λεξικό κανονικά έπρεπε εμφανίζει τα ονόματά τους. Γιάννης Γκρινιάρης και Αλέξης Πανταζής αποτελούν ένα αχτύπητο δίδυμο εντός αλλά και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Και από τη στιγμή που ο ένας συμπληρώνει τον άλλο εδώ και χρόνια εντός και εκτός παρκέ, δεν θα μπορούσε αυτή η συνέντευξη να μην γίνει από κοινού!
Δύο από τους καλύτερους Χαλκιδέους παίκτες που όμως εδώ και χρόνια έχουν πάρει συνειδητά το δρόμο της…ξενιτιάς!
Γι’ αυτή τους την απόφαση, εξηγούν παρακάτω τους λόγους, όπως επίσης και για πολλά ακόμα μπασκετικά ζητήματα.
Και στο τέλος, παίρνουν το μικρόφωνο στο χέρι, αφήνουν την μπάλα του μπάσκετ και με την ιδιότητα του δημοσιογράφου ρωτούν ο ένας τον άλλο!
Ο Γιάννης Γκρινιάρης βαδίζοντας στα 33 πλέον, με καριέρα σε ΑΓΕΧ επι Μίσσα αλλά και σε Γ.Σ.Χαλκίδας, Νικόπολη Πρέβεζας, Έσπερο Λαμίας, Γ.Σ.Κύμης Κάδμο και ο Αλέξης Πανταζής στα 27, έχοντας παίξει σε ΑΓΕΧ, Γ.Σ.Χαλκίδας, Κύμη, Κάδμο και μεγάλος άτυχος τη χρονιά του Ικάρου στη Χαλκίδα.
Και οι δύο πλέον παίκτες του Ερμή Σχηματαρίου, φιλοδοξούν και αισιοδοξούν για το επόμενο βήμα της καριέρας τους. Απολαύστε τους!
ΕΡ: Οι πρώτες σας εντυπώσεις από τη Γ’ Εθνική φέτος ποιες είναι;
Γ.Γ.: ‘Είναι ένα αμφίρροπο πρωτάθλημα που δείχνει πως δεν θα υπάρξει κάποια ομάδα που θα ξεχωρίσει. Θα γίνουν εκπλήξεις, θα έρθουν ήττες για ομάδες που δεν θα το περιμένουν και αυτό θα είναι καλό για όσους παρακολουθούν αυτό το πρωτάθλημα’.
Α.Π.: ’Συμφωνώ με τον Γιάννη, φέτος θα γίνει ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Μπορεί ακόμα και ο πρώτος να χάσει από τον τελευταίο. Υπάρχουν 6-7 πολύ καλές ομάδες και βλέπω να υπάρχουν αρκετές εκπλήξεις’.
ΕΡ: Από τη δική σας ομάδα, οι πρώτες σας εντυπώσεις σε αυτές τις δύο πρώτες αγωνιστικές ποιες είναι; Έχετε πάει καλά, ίσως περιμένατε κάτι ακόμα καλύτερο;
‘Πρώτο μας στόχος είναι η γρήγορη παραμονή της ομάδας στη Γ’ Εθνική’
Γ.Γ.: ‘Ξεκινήσαμε από τα μέσα Αυγούστου και πάμε αρκετά καλά. Οι δύο καλές εμφανίσεις που κάναμε στα πρώτα επίσημα παιχνίδια δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Η καλή δουλειά που κάνουμε στις προπονήσεις βγαίνει και πάνω στο γήπεδο. Δουλεύουμε στοχευμένα, κάτω από πολύ καλές συνθήκες που μας προσφέρει ο προπονητής αλλά και η διοίκηση που μας δίνει ότι χρειαζόμαστε για να κάνουμε όπως πρέπει τη δουλειά μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουμε αφοσιωμένοι στο αγωνιστικό κομμάτι. Νομίζω ότι υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να κυλήσουν όλα καλά, να κάνουμε μια πολύ καλή πορεία και να πετύχουμε τον πρώτο μας στόχο που είναι η γρήγορη παραμονή της ομάδας στη Γ’ Εθνική στην πρώτη της παρουσία. Από εκεί και πέρα βλέπουμε, σκαλοπάτι-σκαλοπάτι θα δούμε τι καλύτερο θα μπορέσουμε να κάνουμε’.
‘Γίνεται δουλειά σε επαγγελματικά πλαίσια για τα δεδομένα της κατηγορίας, κάτι που βγαίνει και πάνω στο γήπεδο’
Α.Π.: ‘Κάνουμε πολύ καλή δουλειά πάνω στο γήπεδο, δουλειά που γίνεται σε επαγγελματικά πλαίσια για τα δεδομένα της κατηγορίας, κάτι που βγαίνει και πάνω στο γήπεδο. Έχουμε κάνει δύο καλές εμφανίσεις, στην Πεντέλη δεν καταφέραμε να πάρουμε το αποτέλεσμα, αλλά πάντα μπορείς να μαθαίνεις περισσότερα από τις ήττες σου. Με τη Χίο πήγαμε επίσης καλά, πάμε βήμα-βήμα και βλέπουμε ως που μπορούμε να φτάσουμε, με πρώτο στόχο πάντα να είναι η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη παραμονή της ομάδας στη Γ’ Εθνική’.
ΕΡ: Μετά από 3 χρόνια στον Κάδμο και με τα όσα έγιναν το καλοκαίρι στην ομάδα της Θήβας αποφασίσατε να συνεχίσετε το μπάσκετ στο Σχηματάρι. Τι ήταν εκείνο που σας έφερε στη συγκεκριμένη ομάδα και αν είχατε προτάσεις από άλλες ομάδες τις οποίες και απορρίψατε…
‘Όσο για τη διοίκηση, από το τέλος της περσινής Γ’ Εθνικής και μετά μου έδειξαν και με το παραπάνω πόσο με θέλουν στην ομάδα τους. Ήταν τόσο όμορφο όλο αυτό που έγινε που δεν θα μπορούσα να πω όχι’
Γ.Γ.: ‘Εγώ προσωπικά είχα φέτος το καλοκαίρι αρκετές προτάσεις από ομάδες. Όταν όμως φτάνεις στο σημείο της επιλογής, σημαντικό ρόλο για μένα παίζει το πώς θα σε πλησιάσει μια ομάδα. Έπειτα ο κόουτς Γ.Τσαούσης είναι γνώριμος σε μένα και η παρουσία του εκεί έπαιξε το δικό της ρόλο. Τον ξέρω από 9 χρονών, όταν ξεκίνησα το μπάσκετ, με ξέρει και τον ξέρω πολύ καλά. Όσο για τη διοίκηση, από το τέλος της περσινής Γ’ Εθνικής και μετά μου έδειξαν και με το παραπάνω πόσο με θέλουν στην ομάδα τους. Ήταν τόσο όμορφο όλο αυτό που έγινε που δεν θα μπορούσα να πω όχι. Οι στόχοι της ομάδας με κάλυπταν, η παρουσία του προπονητή αλλά και κάποιων συμπαικτών μου που τους γνώριζα έπαιξαν επίσης το δικό τους ρόλο για να πάρω αυτή την απόφαση. Δεν συμβιβάζομαι, δεν πάω σε μια ομάδα απλά για να βγάλω μια ακόμη χρονιά, έχω κίνητρο και από τη στιγμή που οι στόχοι και το όραμα της ομάδας έδεναν με τα δικά μου πιστεύω πήρα αυτή την απόφαση’.
‘Δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα να πω το ναι, το έκανα θα έλεγα κατ’ ευθείαν’.
Α.Π.: ‘ Με πλησίασαν από τον Ερμή με ένα πολύ ωραίο τρόπο, θα έλεγα οικείο, μου εξήγησαν τους στόχους της ομάδας, μου μίλησαν για το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί και γνωρίζοντας από το παρελθόν και εγώ τον Γ.Τσαούση με έπεισαν να συνεχίσω το μπάσκετ μαζί τους. Δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα να πω το ναι, το έκανα θα έλεγα κατ’ ευθείαν’.
ΕΡ: Έχετε επιλέξει και οι δυο σας τα τελευταία χρόνια να είστε σε ομάδες εκτός Χαλκίδας. Είστε όμως παιδιά που μεγαλώσατε, που παίξατε τα πρώτα χρόνια μπάσκετ σε αυτή την πόλη. Γιατί δεν επιλέγεται αυτά τα χρόνια μια ομάδα της Χαλκίδας και τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας για να επιστρέψει το μπάσκετ της πόλης σε μεγάλες κατηγορίες;
‘Μεγάλωσα μπασκετικά σε μια ομάδα ιστορική, την ΑΓΕΧ. Όχι βέβαια σε αυτή την ΑΓΕΧ που υπάρχει σήμερα και έχει αλλάξει πόσα ΑΦΜ και απλά εμπορεύεται το όνομα ΑΓΕΧ’
Γ.Γ.: ‘Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή. Προσωπικά μεγάλωσα μπασκετικά σε μια ομάδα ιστορική, την ΑΓΕΧ. Όχι βέβαια σε αυτή την ΑΓΕΧ που υπάρχει σήμερα και έχει αλλάξει πόσα ΑΦΜ και απλά εμπορεύεται το όνομα ΑΓΕΧ. Θα μιλήσω για μένα. Εγώ στα τελευταία 14 χρόνια που παίζω μπάσκετ έχω παίξει στη Χαλκίδα μόλις για 2 χρονιές. Για μένα αυτό λέει πολλά και όσοι με γνωρίζουν ξέρω τι εννοώ. Το να μείνω εγώ στη Χαλκίδα και να παίξω μπάσκετ δεν λέει κάτι. Μια ομάδα δεν απαρτίζεται μόνο από παίκτες. Χρειάζεται προπονητές, διοικήσεις. Και αν προπονητές έχουμε πάρα πολλούς και καλούς, το πρόβλημα της Χαλκίδας έχει να κάνει με τους παράγοντες. Δεν μπορούν για εμένα, να διοικήσουν σωστά ομάδες, ίσως να μην έχουν και την οικονομική άνεση για το κάνουν και το καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολες και οι εποχές. Αλλά δυστυχώς, αυτές τις ομάδες τις έχτιζαν συγκεκριμένοι παράγοντες, οι ίδιοι και οι ίδιοι κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Φέρανε παίκτες, προπονητές και τους χρωστάνε ακόμα. Ίσως να μην είναι υπεύθυνοι για όλα αυτά αλλά πάντα εκείνοι έκαναν την αρχή. Εδώ και πόσα χρόνια δεν είχαμε ομάδα σε Εθνικές κατηγορίες, πριν από 2 χρόνια δεν είχαμε ομάδα ούτε στην Α’ΕΣΚΑΣΕ. Αλλά τον Ίκαρο τον είχανε φέρει στη Χαλκίδα. Τη χρονιά που ο Γυμναστικός ανέβηκε από τη Γ’ στη Β’ Εθνική, τα παιδιά έτρωγαν σε συσσίτιο. Παιδιά που είχαν έρθει από μακριά, τους μαγείρευαν στην καντίνα στο κλειστό και τους έδιναν το φαγητό σε κατσαρολάκια! Και μετά έφεραν τον Ίκαρο στη Χαλκίδα. Και ρωτάω εγώ, για ποιο λόγο; Αφού μπορούσατε υποτίθεται να διοικήσετε ομάδα στην Α1 γιατί δεν το κάνατε στη Β’ Εθνική, σε μια ομάδα που ήταν της πόλης μας. Για ποιο λόγο λοιπόν εγώ σαν Γιάννης, γνωρίζοντας όλη αυτή την κατάσταση, να έρθω στη Χαλκίδα. Εμένα με έχουν κοροϊδέψει 2-3 φορές παράγοντες της Χαλκίδας στο παρελθόν. Θα ήταν ανώριμο από την πλευρά μου να έρθω στη Χαλκίδα και να με κοροϊδέψουν εκ νέου οι ίδιοι άνθρωποι. Με έχουν πλησιάσει παράγοντες από τη Χαλκίδα, αλλά τους ξέρω και δεν θέλω. Προτιμάω να πάω κάπου που δεν ξέρω ανθρώπους και καταστάσεις και ας με κοροϊδέψουν, τουλάχιστον εκεί δεν θα τους ξέρω. Δεν βλέπω να υπάρχει μπασκετική υγεία στην πόλη. Αυτή είναι η άποψή μου, αυτό που έχω βιώσει ως αθλητής της Χαλκίδας και το έχω παράπονο. Και το ξαναλέω, είχαμε ομάδα στη Β’ Εθνική αλλά προτίμησαν να ρίξουνε το βάρος σε μια ξένη ομάδα από την Α1. Για να λένε πως είμαστε στην Α1, να μπαίνουν 30 άτομα στο παρκέ με κουστούμια, τα έβλεπα και γέλαγα. Μπορεί η Κύμη και μπράβο της, με 5.000 κατοίκους να έχει ομάδα στην Α1 και μας τιμάει αυτή η ομάδα που είναι στην πόλη μας και δεν μπορεί η Χαλκίδα με 100.000 κόσμο και τόσους επιχειρηματίες.’.
‘Είναι κρίμα για τους Χαλκιδέους παίκτες που είναι αρκετοί σε υψηλό επίπεδο, που έχουμε ακαδημίες που βγάζουν διαρκώς παίκτες, να μην υπάρχει μια ομάδα ώστε να τους στηρίξει’
Α.Π.: ‘Είμαι γέννημα-θρέμμα Χαλκίδα, ξεκίνησα από την ΑΓΕΧ όταν η ομάδα ήταν στις δόξες της στην Α2, όταν ανδρώθηκα όμως σε αυτή την ομάδα την πέτυχα στα κάτω της. Είναι κρίμα για τους Χαλκιδέους παίκτες που είναι αρκετοί σε υψηλό επίπεδο, που έχουμε ακαδημίες που βγάζουν διαρκώς παίκτες, να μην υπάρχει μια ομάδα ώστε να τους στηρίξει και αναγκάζεται ο καθένας από αυτούς να πηγαίνει να παίξει κάπου αλλού. Η Χαλκίδα είναι μπασκετική πόλη, υπάρχει η δυναμική για να στηριχτεί μια ομάδα στην Α2 έστω στη Β’ Εθνική. Αλλά να γίνει μια προσπάθεια που θα πάει βήμα-βήμα. Όχι φέρνω τον Ίκαρο, πέφτει δεν πειράζει, πάμε να πάρουμε την Κηφισιά. Να έχεις μια ομάδα, που θα στηρίξει και θα στηριχτεί από παιδιά της πόλης έτσι ώστε να έρθει και ο κόσμος στο γήπεδο’.
ΕΡ: Παρότι δεν σας έχουν πάρει τα χρόνια, έχετε κάνει μια σημαντική καριέρα στις Εθνικές κατηγορίες. Να ρωτήσω ποιο είναι το ταβάνι σας, μέχρι που μπορείτε να φτάσετε, αλλά και ποια ήταν η χρονιά που σας έχει μείνει χαραγμένη μπασκετικά…
‘Και 40 χρονών να πάω αισθάνομαι ότι θα βελτιώνομαι, δεν μπορείς να πεις ποτέ ότι έμαθες το μπάσκετ’
Γ.Γ.: ‘Προσωπικά, όσο μεγαλώνω δεν αισθάνομαι πως ολοκληρώνομαι ως αθλητής, δεν αισθάνομαι πως έχω πιάσει το δικό μου ταβάνι. Ίσα-ίσα, που κάθε μέρα που περνάει θέλω να βελτιώνομαι, ότι κάνω να το κάνω όσο καλύτερα γίνεται. Θέλω να βρίσκομαι σε ομάδες που δουλεύουν επαγγελματικά, που κάνουν δυνατές προπονήσεις, που πάνε την Κυριακή στα παιχνίδια και θέλουν να κερδίσουν. Όταν δουλεύεις, όσο και αν μεγαλώνεις, όταν το κάνεις σωστά πάντα θα βελτιώνεσαι. Και 40 χρονών να πάω αισθάνομαι ότι θα βελτιώνομαι, δεν μπορείς να πεις ποτέ ότι έμαθες το μπάσκετ. Κάθε μέρα που περνάει κάτι καινούργιο θα μαθαίνεις και θα βελτιώνεσαι.
Τώρα, όσο για την καλύτερη χρονιά μου, μακάρι να είναι η φετινή με το Σχηματάρι. Είμαι ρομαντικός, μου αρέσει να ονειρεύομαι και μακάρι φέτος με την ομάδα μου να ζήσουμε ωραίες στιγμές. Για την καλύτερη μου σεζόν, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Για μένα η κάθε χρονιά είναι ξεχωριστή, με τι δική τους σημασία. Σίγουρα η χρονιά με την άνοδο με την Κύμη από τη Γ’ στη Β’ Εθνική είναι σημαντική, αλλά όπως είπα όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν ξεχωριστές στιγμές σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα’.
‘Κανένας παίκτης δεν έχει ταβάνι, όσο δουλεύεις βελτιώνεσαι. Αυτό που κάνουμε το αγαπάμε πάρα πολύ, εγώ προσωπικά δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο’
Α.Π. ‘Κανένας παίκτης δεν έχει ταβάνι, όσο δουλεύεις βελτιώνεσαι. Αυτό που κάνουμε το αγαπάμε πάρα πολύ, εγώ προσωπικά δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο και αυτός είναι ο λόγος που κάθε μέρα προσπαθώ και πιο πολύ για να βελτιώνομαι. Σαν προσωπική φιλοδοξία δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο, αυτό που με νοιάζει είναι να κερδίζει η ομάδα μου.
Σαν καλύτερη χρονιά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, κάθε σεζόν που έχει περάσει έχω μάθει πολλά πράγματα και η κάθε επόμενη χρονιά μου ήταν πάντα καλύτερη.
ΕΡ: Ποιος παίκτης αποτέλεσε τον καλύτερο συμπαίκτη σας;
‘Ο κολλητός μου ο Αλέξανδρος είναι για μένα ο καλύτερος συμπαίκτης, φαίνεται άλλωστε και από τα χρόνια που παίζουμε μαζί’
Γ.Γ.: ‘Ο κολλητός μου ο Αλέξανδρος είναι για μένα ο καλύτερος συμπαίκτης, φαίνεται άλλωστε και από τα χρόνια που παίζουμε μαζί, μας έχουν ταυτίσει πλέον. Υπήρχαν βέβαια και άλλοι εξαιρετικοί συμπαίκτες, όπως οι Τομαράς, Γυφτονικολός, Κατσούλας, Τσιριμώκος, παιδιά με τα οποία είχαμε άριστες σχέσεις όχι μόνο μέσα στο γήπεδο’.
‘Προσωπικά τα τελευταία 3 χρόνια νιώθω ευλογημένος που μπορώ και είμαι συμπαίκτης με τους κολλητούς μου, τον Γιάννη και τον Σωτήρη’
Α.Π.: ‘Προσωπικά τα τελευταία 3 χρόνια νιώθω ευλογημένος που μπορώ και είμαι συμπαίκτης με τους κολλητούς μου, τον Γιάννη και τον Σωτήρη. Είχα βέβαια και πολλούς ακόμα εξαιρετικούς συμπαίκτες, ο Τομαράς του οποίου η αξία είναι γνωστή, ο Κατσούλας, ο Τζίμης Γεώργαρος από τον οποίο έμαθα πολλά γύρω από το μπάσκετ’.
ΕΡ: Πάμε τώρα και στους προπονητές να μας πείτε ποιους ξεχωρίζετε…
‘Ένας άνθρωπος που μου έμαθε πολλά για το μπάσκετ ήταν ο Κώστας Ζέρβας που τον είχα προπονητή στην Πρέβεζα’
Γ.Γ.: ‘Είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ καλούς προπονητές. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα στις ακαδημίες είχα Γιαπλέ, Τσαούση, Βόβορα. Μόνο τυχερό μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου που τους είχα προπονητές και μου έμαθαν το μπάσκετ σωστά. Ένας άνθρωπος που μου έμαθε πολλά για το μπάσκετ ήταν επίσης ο Κώστας Ζέρβας που τον είχα προπονητή στην Πρέβεζα. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι κόουτς που ξεχωρίζω, όπως οι Βελισσαράκος, Μπρατσιάκος, ο καθένας απ’ αυτούς μου έδωσε και κάτι διαφορετικό.
‘Θα ξεχωρίσω τον Λευτέρη Καλογήρου τη χρονιά της ανόδου με τον Γυμναστικό και τον Τσαούση που τον είχα από μικρός’
Α.Π.: ‘Έχω συνεργαστεί με διάφορους προπονητές, ο καθένας ήταν ξεχωριστός στη δουλειά του. Εγώ θα ξεχωρίσω τον Λευτέρη Καλογήρου τη χρονιά της ανόδου με τον Γυμναστικό και τον Τσαούση που τον είχα από μικρός και μου έχει μάθει πολλά πράγματα. Από τους Βελισσαράκο, Μπρατσιάκο, Λιόγα, κέρδισα επίσης πολλά, ο καθένας μου πέρασε και κάτι διαφορετικό’.
Reporter Giannis & Alexis!
Γ.ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΣ: Μετά από τόσα χρόνια που είμαστε συμπαίκτες και το ευχαριστιόμαστε, έχω αρχίσει και μεγαλώνω, γερνάω, βγάζω κουσούρια, γκρίνιες. Τώρα που μεγαλώνω θα ήθελες ξανά να ήσουν συμπαίκτης μου;
Α.Π.’ Πρώτα απ’ όλα δεν μεγαλώνεις, εσύ μικραίνεις μάλλον έχεις βρει το μυστικό. Εννοείται φίλε μου Γιάννη ότι θα ήθελα να ήμουν και πάλι συμπαίκτης σου. Δεν ξέρω βέβαια αν εσύ θα ήθελες να ήσουν συμπαίκτης μου…
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Οπότε όπως καταλαβαίνεις, σου αντιστρέφω την ερώτηση και περιμένω να ακούσω τι θα πεις…
Γ.Γ.: ’Κάθε φορά που είμαι συμπαίκτης μαζί σου νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια, απεριόριστη σιγουριά. Θα ήθελα πραγματικά για όσα χρόνια ακόμα παίζω μπάσκετ να είσαι συμπαίκτης μου. Είναι για μένα ο καλύτερος συμπαίκτης όχι μόνο δικός μου αλλά ολόκληρης της ομάδας. Κάνει πολλές δουλειές πάνω στο γήπεδο και είναι ο ιδανικός συμπαίκτης για κάθε ομάδα. Γουστάρουμε να είμαστε συμπαίκτες, μας δίνει μεγαλύτερο κίνητρο και χαρά, γι’ αυτό πολλές φορές επιλέγουμε να πηγαίνουμε κάπου μαζί. Μπορεί να είναι άλλο πράγμα η δουλειά και άλλο η φιλιά αλλά άμα το καταφέρεις και το συνδυάσεις είναι το ιδανικό. Πραγματικά αγαπάω να είμαι μαζί με τους φίλους μου και να παίζω μπάσκετ μαζί τους και να είμαστε από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΗΣ
