Μια μπασκετική ιστορία που μας γυρνάει σχεδόν 20 χρόνια πίσω ανέβασε στο προφίλ του στο facebook ο Λαμιώτης κόουτς Χρήστος Καραμπέτσας, από τον αγώνα-τελικό για άνοδο στη Β’ Εθνική με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο το 1998.
Ο Καραμπέτσας θυμάται εκείνο το μεγάλο ντέρμπι με κάθε λεπτομέρεια, ενώ στέκεται στο τρίποντο του Κώστα Κουτσογιάννη που είχε στείλει τον αγώνα στην παράταση, μια φάση που την είχε δει στο όνειρό του την προηγούμενη μέρα ο 19χρονος τότε γκαρντ και την είχε εκμυστηρευτεί στον προπονητή του!
‘Για ονειροκρίτες, λάτρεις της εξερεύνησης του υποσυνείδητου, μπασκετικούς…
Ήταν Απρίλιος ή Μάιος του ’98, 24η και η πιο κρίσιμη αγωνιστική του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής.
Η ΑΓΕΧ έπαιζε στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ το ματς που θα έκρινε την άνοδο…
Ο ΟΦΗ πολύ δυνατός τότε με προπονητή τον Γιάννη Γιαννόπουλο, κ παίκτες έμπειρους Λυπηρίδη, Ζωντό κ.α.
Παρασκευή απόγευμα δύο μέρες πριν το ματς, προπόνηση στο κλειστό στο κολυμβητήριο. Πριν αρχίσει η προπόνηση έχουν βγει κάποιοι παίκτες κ σουτάρουν. Είμαι στην μπασκέτα προς την είσοδο του κλειστού από τον δρόμο. Έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου ο Κ.Κ.
κ μου λέει:’είδα όνειρο ότι ισοφάρισα με τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο’.
Του λέω:’Κωστάκη (19 χρονών τότε) χαλάρωσε. Έχεις πολύ άγχος κ σκέφτεσαι συνέχεια το ματς’.
Δύο μέρες μετά στο ματς το πούλμαν μας άφησε περίπου 50 μετρα έξω από την είσοδο του Λίντο. Εκεί διακόσια τριακόσια άτομα είχαν κάνει δύο σειρές κ μας είχαν αφήσει ένα διάδρομο μισού μέτρου να περάσουμε.
Όταν μπήκαμε στα αποδυτήρια ήταν σαν ξεκινάγαμε καταμέτρηση απωλειών. Ο Σταμάτης είχε βγάλει την μπλούζα του κ η πλάτη του ήταν κατακόκκινη . Οι μπλούζες μας ήταν μωσαϊκό καφέδων, αναψυκτικών φτυσιών. Παγωμάρα κ νεκρική σιγή.
Από μέσα μου σκέφτηκα χάσαμε.
Το γήπεδο ήταν γεμάτο πραγματικό ηφαίστειο…
Επειδή όμως μιλάμε για ομάδα του Αγγέλου, για πραγματική ομάδα με παίκτες ψυχάρες, στο ματς έγινε πραγματική μάχη πόντο πόντο. Κόντρα σε συνθήκες, διαιτησία, γραμματεία (μας έκλεψε ένα καλάθι) φτάσαμε 20″ πριν το τέλος να χάνουμε 3π κ να έχουμε την τελευταία επίθεση.
Στα 5″ περίπου σουτάραμε άστοχο τρίποντο, η μπάλα μετά από διεκδίκηση φτάνει στον Χατζηιωάννου,κ αυτός πασάρει στον ελεύθερο Κ.Κ. που βρίσκεται στη δεξιά γωνία. Μόλις η μπάλα μπήκε άγγιχτη στο δίχτυ σε νεκρό χρόνο, ξεκινάει με σπριντ διασχίζει το γήπεδο κ έρχεται κ πέφτει πάνω μου αγκαλιάζοντάς με στον πάγκο,
φωνάζοντας:”στο ‘πα,στο ‘πα”.
Τελικά στην παράταση χάσαμε…
Αξέχαστο ματς, αξέχαστη πολύ δυνατή εμπειρία…
Μακροπρόθεσμα αν διαχειριστείς σωστά αυτές τις στιγμές μόνο κέρδος έχεις…Η ήττα κ η αδικία σε σκληραίνουν. ‘Οταν είσαι ικανός μπορεί να γίνουν το εφαλτήριο για να φτάσεις εκεί που πραγματικά αξίζεις…
ΥΓ 1. Η μπασκέτα στη κερκίδα των φανατικών του ΟΦΗ πρέπει να κουνιέται ακόμη.
ΥΓ 2. Αξέχαστος θα μου μείνει ο πρώτος διαιτητής κος Μιναρετζόπουλος. Ψιλόλιγνη φιγούρα με το μουστάκι του, έφερνε με λίγη καλή διάθεση στον Φρανκ Ζάππα. Υπέροχα τα τρυφερά ενσταντανέ που είχε σε κάθε τάιμ άουτ με τον τότε πρόεδρο του ΟΦΗ Βασίλη Ξημέρη…’.
