Αν ψάξει κάποιος να βρει τους κορυφαίους εν ενεργεία παίκτες της περιφέρειας, αναμφίβολα το όνομα του Κώστα Κουτσογιάννη θα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας και με έντονα γράμματα!
Ένας παίκτης που ακόμα και τώρα στα 38 προς 39, εξακολουθεί και μπορεί να κάνει τη διαφορά, οδηγώντας τον Μάκαρο Άμφισσας στην κορυφή της βαθμολογίας στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ!
Αν μη τι άλλο, ο Κουτσογιάννης είναι…πολυτέλεια για το τοπικό μπάσκετ, καθώς υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε ακόμα και τώρα να έκανε καριέρα σε επαγγελματική κατηγορία!
Και αυτό, γιατί πέρα από το δεδομένο μπασκετικό ταλέντο, ο Κουτσογιάννης ακόμα και σήμερα συμπεριφέρεται ως επαγγελματίας. Θα κάνει τις προπονήσεις της εβδομάδας, θα προσπαθήσει μέσα από αυτές να μάθει με ταπεινότητα το μπάσκετ που όπως λέει χαρακτηριστικά ‘όποιος νομίζει πως τα έχει μάθει όλα, καλύτερα να σταματήσει, έχει τελειώσει από το μπάσκετ’, τη μέρα του αγώνα θα φάει πάντα 5 ώρες πριν το ματς και θα πέσει για τον καθιερωμένο ύπνο ώστε να είναι φρέσκος στον αγώνα!
Ο Κώστας Κουτσογιάννης είναι αναμφίβολα από τους τυχερούς του μπάσκετ της Χαλκίδας καθώς μπόρεσε και έζησε στο μέγιστο βαθμό τη ‘χρυσή εποχή’ της ΑΓΕΧ με τις διαδοχικές ανόδους από τη Γ’ Εθνική στην Α2. Ήταν τότε ενεργό μέλος της ομάδας και μνημονεύει εκείνη την εποχή όπως και τον Βαγγέλη Αγγέλου τον οποίο θεωρεί μακράν τον κορυφαίο προπονητή και εκείνον που άλλαξε επίπεδο στο μπάσκετ της πόλης αλλά και στον τρόπο σκέψης των παικτών.
Μιλάει για το σήμερα και το αύριο του μπάσκετ της Χαλκίδας τονίζοντας πως ‘τα μπασκετικά όνειρα δεν χτίζονται μόνο με χρήματα’, για τις ακαδημίες της ΑΓΕΧ που κάποτε αποτελούσαν φόβητρο, για το λόγο δημιουργίας τόσων πολλών ομάδων στη Χαλκίδα, αλλά και για το δικό του αύριο που θα είναι και πάλι μέσα στα γήπεδα του μπάσκετ αλλά αυτή τη φορά από την άκρη του πάγκου!
Ένας σπουδαίος αθλητής, που έκανε μια μεγάλη καριέρα και που αν…δεν έβλεπε με μισό μάτι τους μάνατζερ αναμφίβολα θα τον βλέπαμε πολύ ψηλότερα, αν και ο ίδιος δεν έχει κανένα παράπονο από την καριέρα του και δεν έχει και άδικο! Πρωταθλήματα με την ΑΓΕΧ από τη Γ’ Εθνική στην Α2, άνοδος με τον Σπόρτιγκ από την Α2 στην Α1, με τον Ιωνικό Λαμίας από τη Γ’ στη Β’ Εθνική αλλά και με μια 3η θέση στην Α2, με τον Αρδηττό από την Α’ ΕΣΚΑ στη Γ΄Εθνική, διακρίσεις με Παναγίτσα, Έσπερο Λαμίας, ΕΑ Πατρών και Άμφισσα. Από το ’79 μέχρι και σήμερα δεν τα λες και λίγα…Αν και όπως λέει για 3 ακόμα χρόνια θα είναι στην πρώτη γραμμή, οπότε έπεται και η συνέχεια…
‘Είχα την ευτυχία να γνωρίσω πολλούς προπονητές, πήρα κομμάτια απ’ όλους και πλέον σιγά-σιγά θα ακολουθήσω και εγώ το δρόμο της προπονητικής΄
ΕΡ: Από τα 38 στα 39 πλέον, συμπληρώνεις 27 ενεργά χρόνια στο χώρο του μπάσκετ από τις ακαδημίες της ΑΓΕΧ μέχρι τον Μάκαρο Άμφισσας. Καλά, δεν βαρέθηκες;
Κ.Κ.: ‘Πέρασα και εξακολουθώ να περνάω ωραία μπασκετικά χρόνια, με εμπειρίες ωραίες και άσχημες. Είχα την ευτυχία να γνωρίσω πολλούς προπονητές, πήρα κομμάτια απ’ όλους και πλέον σιγά-σιγά θα ακολουθήσω και εγώ το δρόμο της προπονητικής΄.
ΕΡ: Είχες την τύχη να ζήσεις ενεργά και τις καλές μέρες του μπάσκετ της Χαλκίδας, με τις διαδοχικές ανόδους μέχρι την Α2 κατηγορία. Αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου, ένα κομμάτι της καριέρας σου που σε χαρακτήρισε ή ακολούθησε κάτι άλλο που ενεδεχομένως το ξεπέρασε;
Κ.Κ.: ‘Ήμασταν καλοί παίκτες και στα καλά χρόνια της ΑΓΕΧ, που για μένα είναι ξεκάθαρα τα χρόνια του Αγγέλου, ανεβήκαμε δύο επίπεδα παραπάνω. Δουλεύαμε, σωστά, πολλές ώρες με πίεση κάτι πρωτόγνωρο τότε για εμάς. Στην πορεία όμως, όπως έδειξαν τα πράγματα γίναμε πιο δυνατοί, μας ωφέλησαν πολύ αυτά τα χρόνια’.
ΕΡ: Η καλύτερη ή οι καλύτερες μπασκετικές σου χρονιές σε βάθος χρόνου ποιες είναι;
Κ.Κ.: ‘Σίγουρα τα χρόνια της ΑΓΕΧ με τον Αγγέλου, η χρονιά του Ιωνικού Λαμίας όταν ανεβήκαμε από τη Β’ Εθνική στην Α2 και βέβαια η χρονιά του Σπόρτιγκ όταν πήραμε την άνοδο για την Α1′.
‘Όποιος πει ότι τα έχει μάθει όλα, καλύτερα να σταματήσει, έχει τελειώσει από το μπάσκετ’
ΕΡ: Σε αυτά τα χρόνια που παίζεις μπάσκετ, που δεν είναι και λίγα, εξακολουθείς κάθε μέρα που παίζεις μπάσκετ να μαθαίνεις και κάτι καινούργιο ή απλά έχεις φτάσει σε ένα σημείο που παίζεις μόνο με την εμπειρία σου;
Κ.Κ.: ‘Κάθε φορά που παίζεις μπάσκετ μαθαίνεις. Τώρα πάω στο γήπεδο και προσπαθώ να φτιάξω δύο κινήσεις, να βελτιωθώ και να μάθω μέσα από το παιχνίδι. Όποιος πει ότι τα έχει μάθει όλα, καλύτερα να σταματήσει, έχει τελειώσει από το μπάσκετ. Από κάθε προπονητή προσπαθούσα να παίρνω κάτι διαφορετικό και να το δουλεύω. Ήμουν πάντα επαγγελματίας, μου άρεσε να δουλεύω, γι’ αυτό και έπαιξα μπάσκετ, όλα έγιναν μέσα από τη δουλειά’.
‘Θα μπορούσα να είχα πάει και πιο ψηλά αλλά δεν είχα και καλές σχέσεις με τους μάνατζερ, μου άρεσε να πηγαίνω μόνος μου’
ΕΡ: Πιστεύεις πως θα μπορούσες να είχες παίξει και σε υψηλότερο επίπεδο απ’ όσο έφτασες;
Κ.Κ.: ‘Ναι, θα μπορούσα. Από συγκυρίες δεν τα κατάφερα. Ας πούμε στον Σπόρτιγκ όταν ανεβήκαμε στην Α1 έφυγε ο πρόεδρος ο Δρόσος, πήγε στην Α.Ε.Κ. και διαλύθηκε η ομάδα. Στον Ιωνικό Λαμίας επίσης, σε μια ομάδα με μεγάλο μπάτζετ με Μπάνε Πρέλεβιτς προπονητή και Θαν.Γιαπλέ βοηθό φτάσαμε πολύ κοντά για να ανέβουμε. Θα μπορούσα να είχα πάει και πιο ψηλά αλλά δεν είχα και καλές σχέσεις με τους μάνατζερ, μου άρεσε να πηγαίνω μόνος μου. Δεν έχω κανένα παράπονο από την καριέρα μου, αλλά θα μπορούσαν να είχα παίξει και ψηλότερα’.
ΕΡ: Το επόμενο βήμα για εσένα, όπως είπες και στην αρχή είναι η προπονητική. Έχεις κάνει ήδη τα πρώτα βήματα στο χώρο αναλαμβάνοντας τη Δροσιά στη Γ΄Κατηγορία.
Κ.Κ.: ‘Μου έκαναν μια πρόταση τα παιδιά, σκέφτηκα λοιπόν να το ξεκινήσω σιγά-σιγά από τη στιγμή που μπορώ να το συνδυάσω καθώς θέλω ακόμα για 2-3 χρόνια να είμαι στο μπάσκετ και ως αθλητής’.
ΕΡ: Οπότε απ’ ότι καταλαβαίνω σκοπεύεις να συνεχίσεις το μπάσκετ από το πόστο του προπονητή και να σε βλέπουμε με αυτό το ρόλο σε βάθος χρόνου;
Κ.Κ.: ‘Να θα συνεχίσω από αυτό το πόστο, είναι κάτι που μου αρέσει και θέλω να το ακολουθήσω. Αρχικά όπως είπα παράλληλα ως αθλητής και έπειτα μόνο ως προπονητής’.
‘Ξεκινήσαμε με στόχο την 4αδα, αλλά όπως έχουν πάει τα πράγματα μέχρι στιγμής, η διοίκηση βάζει νέους υψηλότερους στόχους για τη συνέχεια’
ΕΡ: Φέτος παίζεις στην Άμφισσα για το Μάκαρο έχοντας οδηγήσει μια ομάδα από εκεί που πέρυσι τέτοιο καιρό κινδύνευε με υποβιβασμό, φέτος να είναι μόνη πρώτη και αήττητη. Πως κρίνεις το επίπεδο της ομάδας σου αλλά και γενικά της Α’ κατηγορίας;
Κ.Κ.: ‘Το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι ανταγωνιστικό. Δεν υπάρχει μια ομάδα να ξεχωρίζει όπως πέρυσι για παράδειγμα το Σχηματάρι, αλλά 3-4 ομάδες που μπορούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο από μια απλή συμμετοχή. Οι περισσότερες ομάδες στηρίζονται σε κάποιους καλούς παίκτες, το επίπεδο είναι καλό και περιμένω τη συνέχεια του πρωταθλήματος με μεγάλο ενδιαφέρον. Μου αρέσει ακόμα, που σε σχέση με άλλες χρονιές παίζουν αρκετοί μικροί παίκτες σε ηλικία. Όσο για την ομάδα μου, ξεκινήσαμε με στόχο την 4αδα, αλλά όπως έχουν πάει τα πράγματα μέχρι στιγμής, η διοίκηση βάζει νέους υψηλότερους στόχους για τη συνέχεια. Έχουμε πολύ καλό κλίμα στην ομάδα, η διοίκηση μας βοηθάει, έχουμε κάνει καλή παρέα και συνεχίζουμε δυναμικά’.
ΕΡ: Μπασκετικά είπες πως έχεις ακόμα 2-3 χρόνια, εγώ σε βλέπω για παραπάνω πάντως…
Κ.Κ.: ‘Δύο-τρία χρόνια ποιοτικά πιστεύω πως ακόμα θα τα έχω. Είμαι σε καλή κατάσταση και σε αυτό έχει βοηθήσει όσο και αν φανεί περίεργο, η ποιοτική προπόνηση στα χρόνια της ΑΓΕΧ. Μπήκαν γερές βάσεις τότε και κρατάνε ακόμα’.
‘Αγγέλου με κλειστά μάτια. Με τον Βαγγέλη αλλάξαμε επίπεδο μπασκετικά αλλά και σαν σκέψη, βλέπαμε διαφορετικά τα πράγματα. Αγωνιζόμασταν στη Γ’ Εθνική και παίζαμε μπάσκετ Α1′
ΕΡ: Αν σε ρώταγα, ποιον προπονητή θα ξεχώριζες από όλα αυτά τα χρόνια που συνεργάστηκες, ποιον θα έλεγες;
Κ.Κ.: ‘Αγγέλου με κλειστά μάτια. Με τον Βαγγέλη αλλάξαμε επίπεδο μπασκετικά αλλά και σαν σκέψη, βλέπαμε διαφορετικά τα πράγματα. Αγωνιζόμασταν στη Γ’ Εθνική και παίζαμε μπάσκετ Α1. Κάναμε φιλικά με ομάδες Α1 και τις κερδίζαμε. Αλλάξαμε επίπεδο και σαν παίκτες και σαν άνθρωποι. Ήμασταν πολύ πιο μπροστά από κάποιους άλλους που έπαιζαν Γ’ Εθνική. Μάθαμε να βλέπουμε 3η και 4η έξτρα πάσα, κάναμε προπόνηση και δεν έπεφτε κάτω η μπάλα. Σαν να έβλεπες σε αναλογία τον Παναθηναϊκό’.
‘Από συμπαίκτες θα ξεχώριζα τον Άγγελο Καπελέρη που για μένα είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε από τη Χαλκίδα, τους Κ.Χρήστου, Η.Τσόπη, Γ.Σιούτη, Τζ.Γεώργαρο, Γ.Λημνιάτη, Αποσκίτη, Γκιζογιάννηδες, τον Φ.Κουμπούρα’
ΕΡ: Από συμπαίκτες ποιους θα ξεχώριζες;
Κ.Κ.: ‘Είχα την τύχη να παίξω δίπλα σε πολύ καλούς παίκτες. Θα ξεχώριζα τον Άγγελο Καπελέρη που για μένα είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε από τη Χαλκίδα, τους Κ.Χρήστου, Η.Τσόπη, Γ.Σιούτη, Τζ.Γεώργαρο, Γ.Λημνιάτη, Αποσκίτη, Γκιζογιάννηδες, τον Φ.Κουμπούρα και άλλους ακόμα που δεν τους θυμάμαι τώρα και ας με συγχωρέσουν. Είχα την ευτυχία να παίξω μπάσκετ δίπλα τους’.
‘Ναι, το είχα δει στο όνειρό μου και του το είχα πει! Επειδή ο Αγγέλου ήταν πολύ αυστηρός μιλάγαμε περισσότερο με τους βοηθούς. Τότε, ήταν ο Γιαπλές και ο Καραμπέτσας’
ΕΡ: Για εκείνο το τρίποντο στον ΟΦΗ που πρόσφατα το έφερε στην επιφάνεια ο Χρ.Καραμπέτσας, πράγματι το είχες δει στο όνειρό σου;
Κ.Κ.: ‘Ναι, το είχα δει στο όνειρό μου και του το είχα πει! Επειδή ο Αγγέλου ήταν πολύ αυστηρός μιλάγαμε περισσότερο με τους βοηθούς. Τότε, ήταν ο Γιαπλές και ο Καραμπέτσας. Με τον Χρήστο είχα μια μεγαλύτερη οικειότητα και του είχα πει πως είχα δει την παραμονή του αγώνα στο όνειρό μου πως θα βάλω το τρίποντο και θα κερδίσουμε τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο και θα πάρουμε το πρωτάθλημα! Όταν το έβαλα λοιπόν και πήγαμε στην παράταση, έπεσα πάνω του και του φώναζα ‘στο είπα-στο είπα’. Ένα γήπεδο-κόλαση τότε, δεν έχω ξαναπαίξει σε τέτοιες συνθήκες. Όταν έβαλα το τρίποντο δεν μπορώ να θυμηθώ τι μου πρωτοήρθε στο κεφάλι. Δυστυχώς εκείνη τη χρονιά δεν τα καταφέραμε, ανέβηκε ο ΟΦΗ, τους είχαμε κερδίσει εδώ στη 2η παράταση και εκεί χάσαμε στην 1η παράταση, την επόμενη ο Πανελλήνιος αλλά μετά η ομάδα πήγε τρένο μέχρι την Α2′.
‘Κάναμε 15 χρόνια να βγάλουμε μια ομάδα στην τελική 6αδα και κάποτε άκουγαν την ΑΓΕΧ στις μικρές ηλικίες ο Παναθηναϊκός και ο Πανιώνιος και έτρεμαν’
ΕΡ: Εσύ έχεις ζήσει τις καλές στιγμές του μπάσκετ της Χαλκίδας, αλλά και τις άσχημες, αυτές που διανύουμε τα τελευταία χρόνια. Έχοντας την εμπειρία, τι πιστεύεις ότι θα ήταν εκείνο που θα έπρεπε να γίνει ώστε να ξαναβάλει τη Χαλκίδα στο σωστό δρόμο;
Κ.Κ.: ‘Σε μια εποχή που κυριαρχεί η οικονομική κρίση, δεν θα βάλω μπροστά τα λεφτά. Άλλωστε, τα όνειρα δεν χτίζονται μόνο με χρήματα. Εγώ θα πω ότι δεν έχει βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος ώστε να μαζέψει αυτό το όνειρο και να το πραγματοποιήσει. Εμείς ζήσαμε μεγάλες στιγμές γιατί μας έδειξαν το δρόμο. Εδώ κάποιοι δεν έμαθαν από αυτό τον δρόμο και δεν τον ακολούθησε κανένας. Εμείς όταν ήμασταν μικροί δεν παίρναμε χρήματα. Τις πρώτες χρονιές του Βαγγέλη (Αγγέλου), αμοιβόμασταν με ψίχουλα. Δεν βγάλαμε χρήματα ξαφνικά, ούτε αυτό είναι το παν. Πιστεύω πως στις μέρες μας λείπει ο άνθρωπος που θα δείξει το σωστό δρόμο, που θα έχει πλάνο. Δεν υπάρχει πρόγραμμα, πλάνο στις μέρες μας. Ο Αγγέλους δούλεψε πάνω σε ένα πλάνο 5ετιας και με υπομονή του βγήκε. Εδώ εμείς θέλουμε να πάρουμε 5 παίκτες και να ανέβουμε κατηγορίες. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, πρέπει να δουλέψεις στις ακαδημίες σου. Από τότε, με εξαίρεση μια χρονιά της Παναγίτσας πριν από μια 5ετία, δεν έχουμε βγάλει μια ομάδα στα τελικά σε παιδικό εφηβικά. Κάναμε 15 χρόνια να βγάλουμε μια ομάδα στην τελική 6αδα και κάποτε άκουγαν την ΑΓΕΧ στις μικρές ηλικίες ο Παναθηναϊκός και ο Πανιώνιος και έτρεμαν. Αυτό που σου λέω ίσχυε και πριν τον Αγγέλου, στην εποχή του Χρήστου, που είναι επίσης ένα μεγάλο κεφάλαιο για το Ευβοϊκό μπάσκετ’.
ΕΡ: Υπάρχουν ταλέντα σήμερα στο μπάσκετ της Χαλκίδας;
Κ.Κ.: ‘Ασφαλώς και έχουμε ταλέντα. Εγώ κυκλοφορώ στο δρόμο βλέπω ψηλά κορμιά, πάω στο γήπεδο βλέπω παιδιά που μπορούν να παίξουν μπάσκετ. Απλά δεν τους έχουν δείξει το σωστό δρόμο, δεν δουλεύουν με πρόγραμμα’.
ΕΡ: Υπάρχουν άνθρωποι στη Χαλκίδα αυτή τη στιγμή που μπορούν να τους δείξουν το δρόμο;
Κ.Κ.: ‘Πιστεύω πως ναι. Από εκείνη τη γενιά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εικόνες. Δεν ξέρω γιατί δεν το έχουν κάνει ήδη. Δεν χρειάζονται χρήματα για να κινηθεί αυτό το σχέδιο, τα χρήματα έπονται και θα τα βρει ο κόσμος της ομάδας. Οι ακαδημίες μπορούν να συντηρήσουν μια ολόκληρη ομάδα, το θέμα είναι ποιος θα βρεθεί να το κάνει αυτό’.
‘Ο καθένας κάνει και μια ομάδα γιατί βλέπει το κάθε παιδί σαν 25ευρω. Καθαρά στο λέω, είναι η γνώμη μου αυτή και δεν αλλάζει’
ΕΡ: Πιστεύεις ότι η δημιουργία πολλών ομάδων στη Χαλκίδα σε αντίθεση με το παρελθόν, συμβαίνει γιατί δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος που να συσπειρώσει και ο καθένας κάνει και από μια δική του ομάδα;
Κ.Κ.: ‘Ο καθένας κάνει και μια ομάδα γιατί βλέπει το κάθε παιδί σαν 25ευρω. Καθαρά στο λέω, είναι η γνώμη μου αυτή και δεν αλλάζει. Κάποτε είχα τσακωθεί με ένα προπονητή που έκανε προπόνηση-λαγουδάκια στα παιδιά. Του λέω γιατί το κάνεις αυτό και μου απαντάει ‘βαριέμαι’. Το να κάνει κάποιος προπόνηση σε μικρά παιδιά είναι λειτουργία, να πάρει δύο εικόνες από ένα μεγαλύτερο παίκτη είναι σπουδαία υπόθεση. Έτσι έκανα εγώ, έπαιρνα εικόνες από τον Αγγ.Καπελέρη τον Σωτ.Αγγέλου, έτσι γίνεσαι καλύτερος, εξελίσσεσαι. Εδώ πέρα τους διώξαμε όλους και τα παιδιά δεν μπορούν να πάρουν ούτε εικόνες. Η Χαλκίδα πρέπει να γυρίσει εκεί που ήταν, είναι κρίμα. Είμαστε 80 χλμ. από την Αθήνα και δεν έχουμε ομάδα, δεν έχουμε ταυτότητα. Ο Αγγέλου, που είναι μεγάλος και σαν σκέψη και σαν άνθρωπος, έλεγε πάντα και το τόνιζε πως μια ομάδα πρέπει να έχει ταυτότητα’.
‘Θα σου πω τώρα ένα παιχνίδι στο ΚΕΤΕ που το έζησα ως φίλαθλος, πιτσιρικάς τότε. ΑΓΕΧ-Αμπελόκηποι 113-120 στην παράταση, με Βελισσαράκο, σε ένα γήπεδο-κόλαση! Από αυτό το παιχνίδι κόλλησα με το μπάσκετ’
ΕΡ: ΚΕΤΕ, ΔΑΚ, Κλειστό Κανήθου, Κλειστό Πειραϊκής, ποιο γήπεδο σου έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις;
Κ.Κ.: ‘Κάθε γήπεδο έχει για μένα τη δική του ιστορία. Θα σου πω τώρα ένα παιχνίδι στο ΚΕΤΕ που το έζησα ως φίλαθλος, πιτσιρικάς τότε. ΑΓΕΧ-Αμπελόκηποι 113-120 στην παράταση, με Βελισσαράκο τότε, σε ένα γήπεδο-κόλαση! Από αυτό το παιχνίδι κόλλησα με το μπάσκετ, τότε δεν είχα ξεκινήσει ακόμη! ΔΑΚ για μένα, σημαίνει αρχικά Βελισσαράκος που και αυτός έχει βάλει το δικό του λιθαράκι στο μπάσκετ της Χαλκίδας και έπειτα η αρχή του Αγγέλου. Το κλειστό Κανήθου είναι το μεγάλο βήμα για όλους μας, οι επιτυχίες, η καταξίωση. Στην Πειραϊκή είναι η επιστροφή μου στην πόλη με την Παναγίτσα. Κάθε γήπεδο έχει ξεχωριστά για μένα τη δική του ιστορία’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Παναγιώτης Νικολάου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Δαλιάνης
