Ο Ραφαήλ σε ηλικία 23 ετών πρόλαβε να παίξει σε 7 ομάδες, περνώντας τα περισσότερα χρόνια της μπασκετικής ζωής του στη Χαλκίδα και την Παναγίτσα.
Στην Παναγίτσα αγωνίστηκε για 6 χρόνια, μέλος της πρώτης παιδικής ομάδας, των εφήβων, με τους οποίος κατέκτησε και το πρωτάθλημα ΕΣΚΑΣΕ, με τους άντρες με τους οποίους ήταν πάντα πρωταγωνιστής σε Γ’ Εθνική και Α’ ΕΣΚΑΣΕ.
Ένας άνθρωπος που τον έζησε από κοντά, που τον γνώρισε από νεαρό αθλητή των ακαδημιών μέχρι και που ανδρώθηκε, είναι ο πρόεδρος της ΑΕΕΠ Χαλκίδας, ο Νίκος Μπέλλος.
Από τον Νίκο, που και εκείνος με τη σειρά του είναι σοκαρισμένος από τον ξαφνικό χαμό του Ραφαήλ, ζητήσαμε να μας σκιαγραφήσει το προφίλ του, τόσο ως παίκτης της ομάδας αλλά κυρίως ως χαρακτήρας.
Ο Νίκος Μπέλλος μίλησε και θυμήθηκε πολλές ξεχωριστές στιγμές που έζησε με τον Ραφαήλ, τις οποίες και μοιράζεται παρακάτω μαζί με όλους εμάς:
”Τον Ραφαήλ τον γνώρισα πρώτη φορά όταν ήρθε στην ομάδα μας σαν Παμπαίδας στην προσπάθεια που ξεκινήσαμε με τον Γιάννη Γεωργουσόπουλο να χτίσουμε εκ νέου τις Ακαδημίες μας. Ένα παιδί πράο, ηθικό καλόκαρδο και καλοσυνάτο. Πάντα από τους πρώτους στις προπονήσεις και χωρίς ποτέ να δημιουργήσει κανένα πρόβλημα σε συμπαίκτες η προπονητές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη νίκη του τμήματος όταν όλα τα παιδιά έτρεξαν να αγκαλιάσουν τον Γιάννη από την χαρά τους. Τα χρόνια περνούσαν και ο Ραφαήλ στελέχωσε όλα τα τμήματα της Ακαδημίας μας. Όλα τα παιδιά που ήταν χρόνια μαζί έφτιαξαν μια παρέα που κράτησε στα χρόνια και φίλιες που συνεχίστηκαν και εκτός γηπέδου. Πάντα ένας αγώνας του στερούσε ένα πρωτάθλημα στο Παιδικό τμήμα κάτι που κατάφερε να αποκτήσει σαν Έφηβος όταν η ομάδα μας κατέκτησε το Εφηβικό πρωτάθλημα της ΕΣΚΑΣΕ. Δικαίωση αλλά και χαρά για όλα τα χρόνια προσπάθειας και στενοχώριας φτάνοντας στην πηγή χωρίς να πιει νερό. Πάλι για μια νίκη δεν πέρασε η ομάδα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Εφήβων αλλά οι βάσεις είχαν μπει και ήταν γερές για το χαρακτήρα και τις δυνατότητες του. Από το παιδικό κιόλας άρχισε να παίρνει χρόνο συμμετοχής στο Αντρικό τμήμα και δειλά δειλά καθιερώθηκε σαν playmaker με ρολό και χρόνο. Στυλοβάτης σε ανόδους και χάρες βάζοντας το λιθαράκι του σε σημαντικές στιγμές της ομάδας. Ύστερα από ένα διάλειμμα γυρίζει πάλι στην ομάδα βασικός παίκτης στην Γ’ Εθνική που με καθοριστικά καλάθια και με θετικότατη παρουσία σε όλα τα παιχνίδια αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο στην επική παραμονή της ομάδας μας στην Γ’ Εθνική. Όλα τα χρόνια έμεινε πιστός στις αρχές του και τον χαρακτήρα του χωρίς να αλλάξει και να μετατραπεί σε βεντέτα του αθλήματος κάτι που κάλλιστα μπορούσε βάσει προσόντων και αγωνιστικών επιδόσεων. Φειδωλός τόσο στις χάρες όσο και στις λύπες, χωρίς ξεσπάσματα και ακραίες συμπεριφορές αποτέλεσε τον ιδανικό συμπαίκτη και φίλο. Στις αμέτρητες ώρες που περάσαμε μαζί είτε σε προπονήσεις, είτε σε αποστολές, είτε σε αγώνες, είτε στο κατάστημα μου, πάντα ο ίδιος καλοσυνάτος και ήρεμος χαρακτήρας. Ποτέ διπρόσωπος, ποτέ αδιάφορος. Πάντα σου έλεγε κατάμουτρα αυτό που πίστευε, πάντα στήριζε και υπεράσπιζε την άποψη του ακόμα και αν για κάποιους δεν ήταν αρεστή. Συνδεδεμένος με την ομάδα μας μια και μεγάλωσε μαζί μας και μεγαλώσαμε μαζί του. Διδαχτήκαμε πράγματα από εκείνον που προσπαθούμε να τα μάθουμε και στα νέα παιδιά. Οι χάρες και οι λύπες έφτιαξαν μια σχέση αγνή και αληθινή κάτι που αντικατοπτριζόταν σε κάθε μας συνάντηση. Καλό ταξίδι Ράφα από τον Πρόεδρο.
Υ.Γ. Πίσω από αυτό το σπουδαίο παιδί υπήρχαν δυο γονείς που το λάτρευαν. Δυο γονείς που του εφοδίασαν με τις αρχές τους και το ήθος τους κάτι που ο Ραφαήλ ακολούθησε πιστά σε όλη του τη ζωή. Δυο γονείς που έδωσαν τη ζωή τους για αυτό το παιδί, το ακολουθούσαν παντού σε όλους τους αγώνες του και το στήριζαν σε όλες τις επιλογές του. Δυο γονείς αποκαλώ φίλους μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας , συναναστροφής και ατελείωτων συζητήσεων που με ένα μαγικό τρόπο πάντα κατέληγαν στον Ραφαήλ. Στον Ραφαήλ μας που θα μας λείψει αλλά δεν θα ξεχαστεί. Με έναν μαγικό τρόπο δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστεί. Είναι υποχρέωση όλων μας να μην ξεχαστεί”.
