Ο Γιώργος Βελισσαράκος, ένας εκ των κορυφαίων και εμπειρότερων προπονητών της Περιφέρειας, γράφει σήμερα στο Stereabasket για το Αναπτυξιακό μοντέλο στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΣΕ, το ρόλο του προπονητή, την αντιμετώπιση που πρέπει να έχουν τα ταλέντα αλλά και όλοι αθλητές που ασχολούνται με το μπάσκετ, προτείνοντας παράλληλα λύσεις για το πως πρέπει να διεξάγονται τα πρωταθλήματα ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός.
”Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα τις απόψεις των πολύ καλών φίλων-προπονητών για το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΣΚΑΣΕ και το πλάνο της ΕΟΚ για τα Πανελλήνια πρωταθλήματα υποδομών.
Οι απόψεις τους έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα μια και είναι γνωστοί για την πολύχρονη δουλειά τους στην ανάπτυξη και βελτίωση των μικρών αθλητών-τριών καθώς και για τη διαπαιδαγώγηση τους με θετικά αποτελέσματα.
Το Stereabasket μου ζήτησε να τοποθετηθώ σ’ αυτά τα θέματα με τις προσωπικές μου εκτιμήσεις. Πιστεύω, ότι είναι μεγάλα θέματα που δεν καλύπτονται με ”δύο γραμμές”.
Θα αναφέρω τις απόψεις και τους προβληματισμούς μου, όσο μπορώ πιο συνοπτικά.
Όλοι λένε, ότι ο αθλητισμός είναι βιολογική, πνευματική και ψυχική ανάγκη.
Δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ένα κοινωνικό αγαθό για τα παιδιά.
Το μπάσκετ, είναι ένα συναρπαστικό άθλημα (παιχνίδι), που προσφέρει τη χαρά στο παιδί μέσα από το ομαδικό παιχνίδι , να μάθει να επικοινωνεί με τους άλλους και να ανακαλύπτει τις δυνατότητές του.
”Απαιτείται, ο προπονητής των μικρών ηλικιών να έχει μια πολυδιάστατη παιδεία, ικανότητα και διάθεση για προγραμματισμένη και σοβαρή δουλειά. Να είναι δάσκαλος σε τεχνικά θέματα, παιδαγωγός και ψυχολόγος”
Οι περισσότεροι από τους νεαρούς αθλητές-τριες δεν θα γίνουν υψηλού επιπέδου. Όμως το μπάσκετ θα κερδίσει απ’ αυτούς, τους μελλοντικούς προπονητές, διαιτητές, παράγοντες, δημοσιογράφους.
Πιστεύω λοιπόν, ότι το πιο σημαντικό είναι να ασχολούνται με αυτές τις ηλικίες προπονητές-τριες που γνωρίζουν τις παραμέτρους ανάλογα με την ηλικία, τη σωματοδομή και που βάζουν μακροχρόνιους στόχους με υπομονή και αφοσίωση.
Απαιτείται, ο προπονητής των μικρών ηλικιών να έχει μια πολυδιάστατη παιδεία, ικανότητα και διάθεση για προγραμματισμένη και σοβαρή δουλειά. Να είναι δάσκαλος σε τεχνικά θέματα, παιδαγωγός και ψυχολόγος. Να θυμάται ότι είναι ηγέτης και όχι απλά ένας άνθρωπος με αρμοδιότητες. Πρώτα μπαίνουν οι βάσεις, οι νίκες θα έρθουν αργότερα.
Προσοχή: Τα παιδιά παίζουν πάντα για να κερδίσουν. Ακολουθούν ένα αγωνιστικό πλάνο (πολύ απλό) γιατί αυτό φέρνει επιτυχίες και οι επιτυχίες διάθεση.
Όσο αφορά την Περιφέρεια μας, νιώθω ότι όλοι μεταφέρουμε τις ευθύνες στην ΕΣΚΑΣΕ για τα προγράμματά της, ενώ ξέρουμε ότι η ΕΣΚΑΣΕ κάνει αυτό που ζητούν τα σωματεία.
Όλοι υποδεικνύουμε τα λάθη, κανένας όμως δεν δίνει λύση.
Μόνο πολύχρονη έρευνα μπορεί να δείξει λύσεις για το καλό της αθλητικής ανάπτυξης των μικρών αθλητών-τριων της Περιφέρειας μας.
Πάντα, τα σωματεία προτείνουν λύσεις-σχέδια για τη δική τους ευκολία, μια και είναι αξεπέραστα (;) προβλήματα το οικονομικό, η απόσταση, οι προπονητές, οι παράγοντες. Όταν ένα σωματείο έχει ένα προπονητή σε όλα τα αγωνιστικά τμήματα, δεν μπορεί να συμμετέχει την ίδια μέρα σε δύο πρωταθλήματα.
”Για τη μεγαλύτερη και γρηγορότερη εξέλιξη των ταλέντων να δημιουργούσαμε ένα κλιμάκιο των καλύτερων παικτών που θα έκαναν προπόνηση μια φορά την εβδομάδα και δυνατά φιλικά, με υπεύθυνους όλους τους προπονητές, με κοινή γραμμή και κατεύθυνση (4-5 προπονητές σε κάθε προπόνηση)”
Οι ”εθελοντές” παράγοντες, ήδη εξαφανίζονται, αυτό είναι ένα μεγάλο πλήγμα για το μπάσκετ. Απλά, οι γονείς καλύπτουν πολλά λειτουργικά προβλήματα.
Προσωπικά, εδώ και πολλά χρόνια, έλεγα να γίνουν στα τμήματα υποδομών δύο όμιλοι. Ένας με τις πιο δυνατές ομάδες και ο άλλος με τις λιγότερο δυνατές, μετά από συμφωνία σωματείων και ΕΣΚΑΣΕ όσο αφορά το διαχωρισμό και οι δύο πρώτοι από κάθε όμιλο να έπαιζαν για τον τίτλο του πρωταθλητή.
Έλεγα, για τη μεγαλύτερη και γρηγορότερη εξέλιξη των ταλέντων να δημιουργούσαμε ένα κλιμάκιο των καλύτερων παικτών που θα έκαναν προπόνηση μια φορά την εβδομάδα και δυνατά φιλικά, με υπεύθυνους όλους τους προπονητές, με κοινή γραμμή και κατεύθυνση (4-5 προπονητές σε κάθε προπόνηση).
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε παιδιά-ταλέντα για τα μπόνους των Πανεπιστημίων, πρέπει να φτιάχνουμε κάθε χρόνο μια ομάδα με αυτά τα ταλέντα, που θα συμμετέχει στο πρωτάθλημα ώστε να είναι ανταγωνιστική, να κυνηγήσει τις 3 πρώτες θέσεις στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, ως πρωταθλήτρια ΕΣΚΑΣΕ.
Κάθε χρόνο μια ομάδα θα φιλοξενεί αυτά τα παιδιά-ταλέντα.
Αν όλες αυτές οι ιδέες είναι σωστές, πόσο εύκολα γίνονται;
Η απάντηση είναι…δεν γίνονται, ή γίνονται πολύ δύσκολα.
Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να ασχολούνται καλοί προπονητές στα αγωνιστικά τμήματα υποδομών και με συνειδητή δουλειά να κερδίζουν το ενδιαφέρον των μικρών αθλητών-τριων δημιουργώντας ”αίγλη” στα ανάλογα πρωταθλήματά τους. Να μην είναι πάντα στη σκιά της αντρικής ομάδας.
Θεωρώ σαν κύριο στόχο να προετοιμάζουμε τους αθλητές-τριες ώστε να είναι έτοιμοι όταν αλλάζουν αγωνιστικό-ηλικιακό επίπεδο.
”Στόχος μας δεν πρέπει να είναι πως θα αντιμετωπίσουμε τον Προμηθέα αγωνιστικά, στόχος μας πρέπει να είναι πως θα τον ακολουθήσουμε οργανωτικά και τεχνικά, πως θα μπορέσουμε να τον ανταγωνιστούμε”
Όσο αφορά την ΕΟΚ, τους ομίλους και τον Προμηθέα.
Πιστεύω, πως αν μπορεί η ΕΟΚ να αλλάξει κάτι θα το κάνει. Στόχος μας δεν πρέπει να είναι πως θα αντιμετωπίσουμε τον Προμηθέα αγωνιστικά, στόχος μας πρέπει να είναι πως θα τον ακολουθήσουμε οργανωτικά και τεχνικά, πως θα μπορέσουμε να τον ανταγωνιστούμε.
Σίγουρα, παίζει μεγάλο ρόλο αν μπορείς να κυνηγήσεις τη νίκη και τη διάκριση με προσιτούς όρους.
Όλοι αναφέραμε πόσο σημαντική είναι η κάθε νίκη και η επιτυχία κάθε στόχου. Όμως, ουσιαστικότερο είναι το επόμενο βήμα, το επόμενο επίπεδο και η αθλητική αγωνιστική διάκριση σ’ ένα πολύ συναγωνιστικό-ανταγωνιστικό χώρο, όπως είναι το μπάσκετ.
Σαν τελευταίο επισημαίνω, ότι χωρίς κίνητρα και προσωπικό ενδιαφέρον δεν θα έχουμε παιδιά. Ειδικά τώρα, που πολλά πράγματα τα ”μαγνητίζουν” μακριά από τον αθλητισμό”.
